De Haven

2.1.1 Ruimtelijke hoofdstructuur

Het plangebied is een onderdeel van het project De Elementen. Dit plangebied ligt aan de oostzijde van het centrum van Spijkenisse, aan de voet van de Spijkenisserbrug.
De Elementen wordt in het noordoosten begrensd door de Oude Maas; in het noordwesten ligt de haven van Spijkenisse.
In het oosten grenst het projectgebied aan het woonwagencentrum Groenoord.
Aan de zuidwestzijde van het project De Elementen is de Schenkelweg structuurbepalend. De verkeersverbindingen tussen de Schenkelweg en de dijk (Oude Maas), de Elementenweg en de Groenoordweg, maken onderdeel uit van het projectgebied. Zij vormen de ontsluitingswegen voor het totale project De Elementen. Op de dijk zijn deze wegen met elkaar verbonden door de Hongerlandsedijk.
De primaire waterkering langs de Oude Maas, De Dijkzone, is bepalend voor het gebied De Elementen: een dijklichaam van een kilometer lengte, dat 5.50 tot 8.50 m boven NAP ligt en zich qua maat en schaal kan meten met de Spijkenisserbrug. Het vormt één van de hoofdstructuren voor het plangebied De Elementen.

2.1.2 Deelplan De Haven

2.2.1 Algemeen

Het plangebied is onderdeel van het project De Elementen.
Het beleid om het gebied De Elementen te bebouwen vloeit voort uit het Stadsplan Spijkenisse, dat in 1998 is vastgesteld. Dit beleid is nader uitgewerkt in het Centrumplan en de beleidsvisie Wonen (beiden uit 1999).

Kern van deze plannen is om kaders te scheppen om het vrij eentonige woonmilieu, dat is ontstaan in de periode dat de gemeente vooral functioneerde als groeikern, te verbeteren. Kernbegrippen daarbij zijn: het aanbrengen van meer samenhang en identiteit in de stad met daarbij een cruciale rol voor het centrum van de stad, het benutten van nieuwe kansen en het versterken van de kwaliteit.

Om aan deze doelstellingen tegemoet te komen, is een zekere bouwplancapaciteit nodig. Deze is te vinden in verouderde bedrijventerreinen tussen de Oude Maas en het huidige centrum. Deze locaties lenen zich voor centrumstedelijk wonen, waardoor intensief ruimtegebruik en functiemenging gegarandeerd zijn.

De zone langs de Oude Maas is een voortreffelijke locatie om te wonen. Weids uitzicht over het water, centrumvoorzieningen op loopafstand en een metrohalte in de nabijheid. Het biedt Spijkenisse een unieke kans om zich te manifesteren als stad aan de rivier.

De locatie waar het plan De Elementen wordt gerealiseerd leent zich voor een woonmilieu dat afwijkt van de tot nu toe in de stad gebouwde woongebieden. Door de ligging nabij het centrum en aan het water ligt het voor de hand om geconcentreerd en in de hoogte te bouwen.

Door de relatie met het water kan Spijkenisse zich ontwikkelen als stad aan de Oude Maas.

2.2.2 Masterplan Spijkenisse Haven

Op 8 juli 2014 stelde de gemeenteraad het Masterplan Spijkenisse Haven vast. In dat Masterplan zijn de uitgangspunt voor het plangebied De Haven beschreven. Onderstaand volgen enkele van de van belang zijnde passages.

Algemeen
De Haven is het laatste deelproject van De Elementen en biedt mogelijkheden voor een woonmilieu dat Spijkenisse nog niet kent. Naast maritiem woongenot, kan het gebied transformeren tot een florerende plek voor dienstverlening, creatieve industrie, horeca, kantoren, maatschappelijke functies, groenvoorziening en recreatieve en culturele acitiveiten.

Met de ontwikkeling van de wijk De Elementen is de cirkel, voor “New Town” Spijkenisse met circa 75.000 inwoners, rond. Nieuwe uitdagingen op het gebied van leefbaarheid, aantrekkelijkheid en onderhoud, zijn onderdeel van de aanpak van de wijk. En ook integraal beheer, integrale handhaving, wijkontwikkeling, sociale cohesie en kwalitatief hoogwaardige voorzieningen spelen hierin een belangrijke rol.

Spijkenisse is vol in ontwikkeling en wil graag een ´complete stad´ zijn met diverse aantrekkelijke woonmilieus. Huidige bewoners moeten daarom kunnen 'doorgroeien' en nieuwe doelgroepen moeten zich tot de stad aangetrokken gaan voelen. De vraag naar kwalitatieve woningen en een bijzonder woonklimaat neemt toe. Alle nieuwbouw in Spijkenisse speelt in op deze trend. De Haven biedt kansen om daar nog een schep bovenop te doen en een aanvullend - én onderscheidend - woningmarktsegment te realiseren.

De ambitie: van ´huiskamer´ naar ´thuishaven´
Spijkenissers weten het al lang: de stad is aantrekkelijk om te wonen en te leven. Alle faciliteiten zijn binnen handbereik. Er is volop werkgelegenheid. Het verenigingsleven bruist.
Met de herstructurering van het centrum is de focus en ambitie van Spijkenisse jarenlang naar binnen gericht geweest. Het centrum moest (weer) voelen als 'huiskamer van de stad'. En het mag gezegd: Spijkenissers herontdekken het stadshart.
Maar niet alleen het centrumbezoek van eigen inwoners neemt toe. “Binnen beginnen is buiten winnen,” moet het stadsbestuur gedacht hebben. Het intern gerichte verhaal klinkt steeds verder door buiten de stadsmuren. Van heinde en verre bezoeken mensen Spijkenisse-Centrum en zijn ze aangenaam verrast: “Als ik dat eerder had geweten…”
Om het vizier naar buiten verder te onderstrepen toont de stad een staaltje toonaangevende architectuur. En onderschat het niet, Spijkenisse staat écht op de kaart. Meer dan ooit is nu het moment om de interne ambitie van 'huiskamer' te verschuiven naar de externe ambitie van 'thuishaven'.

Thuishaven
Overal ter wereld herbergen 'thuishavens' drie kernwaarden. Een thuishaven is een ankerplaats voor:

• 1. Een warm welkom voor bewoners en bezoekers (wonen en leisure)
• 2. Een bron en entree van een stad (om weer haar rol in de geschiedenis en/ of de toekomst te benadrukken)
• 3. Het middelpunt van een economisch cluster

Gezien de mogelijke positie van Spijkenisse heeft De Haven alles in zich om niet één, maar alle drie de kernwaarden in haar programmering op te nemen. Het gebied biedt de stad een uniek en onderscheidend vestigingsmilieu voor bewoners, bedrijven en ondernemers. De Haven herbergt het oerverhaal over Spijkenisse. Tegelijkertijd claimt de stad met het gebied een sterke positie in de regio, wat z'n uitwerking heeft op wonen, bezoek en vrije tijd.

De thuishaven geeft richting aan het programma
De drie waarden bieden een functionele mix die veel synergie oplevert, maar laten ook de verhouding zien tussen kleinschalige, middelgrote en grootschalige programmaonderdelen. Voor de uitstraling van het hele gebied is het van belang om zorgvuldig te kijken naar die verhouding van maat en schaal. Zo wordt voorkomen dat de komst van een te groot havenbedrijf de ontwikkeling van de andere kernwaarden frustreert.

Positionering Spijkenisse-Haven
In de steeds sterker wordende regio en de behoefte aan een stevigere economische positie in de regio maakt de gemeente met de ontwikkeling en positionering van 'De Haven als thuishaven' een statement naar de buitenwacht.

De Haven ligt tegen het centrum aan. Daarmee is het havenkwartier in potentie al de thuishaven van Spijkenisse. Het gebied moet alleen ook zichtbaar die betekenis krijgen. Juíst vanwege de fysieke ruimte en de kernwaarden van deze plek in relatie met de stad, biedt De Haven kansen om de ambitie en positionering van Spijkenisse op alle fronten zichtbaar te maken.

Doorkijk 2020 schetst Spijkenisse als een thuishaven voor een wereldhaven. Een propositie die niet alleen geografisch, maar ook in het DNA van de stad en de bewoners schuilt. Om stakeholders en marktpartijen te interesseren voor zakendoen in en met Spijkenisse kiest de stad voor een netwerkbenadering: stimulerend en faciliterend aan het Haven Industrieel Complex (Tweede Maasvlakte en de mainport Rotterdam).

Ontwikkelstrategie en flexibiliteit
Plangebied en omgeving
De strategie van het stedenbouwkundig plan is om het water centraal te stellen met aan de ene zijde aansluiting op het karakteristieke 'oude Dorp' en aan de andere zijde verbinding met het stedelijke centrum. Het is dé kans om de stad echt af te maken en een eigen identiteit (terug) te geven. Dankzij kwaliteiten van de haven en de Oude Maas kan het gebied verder ontwikkelen binnen de nautische thematiek.

Fasering
Het plan is geen strak keurslijf, maar een flexibel plan dat langzaam en snel kan groeien, met meer of minder programma. Het plan is in fases uit te voeren en op te leveren, aan beide zijden van het water. Op die manier blijft het gebied altijd een aantrekkelijk havenbeeld opleveren. Door tijdelijke functies aan gebieden te koppelen in samenwerking met gebruikers - place making - blijft de bedrijvigheid en daarmee toegevoegde waarde van toekomstige plekken intact.

Promotie en marketing
De belevingswaarde van water is enorm. De haven kan in zijn huidige vorm functioneel gemaakt worden voor pleziervaart en andere schepen. Daarnaast biedt het water mogelijkheden om 'op' of 'aan' te wonen. Het gebied biedt aantrekkelijke woon-werkruimten en mogelijkheden voor creatieve beroepen en (nautische) ambachten. En ook voor winkels, kantoren en horeca is er ruimte. Naast functionele eigenschappen, herbergt water ook allerlei emotionele aspecten. Het plan brengt een unieke sfeer in de stad die er nog niet is. Ideaal voor doorstroming van huidige Spijkenissers, maar ook voor een aan te trekken nieuwe groep (internationale ) bewoners en bezoekers. De Haven heeft een aanzuigende werking vanaf de Groene Kruisweg en vormt een entree voor Spijkenisse. Het gebied wordt goed bereikbaar voor auto's, fietsers en wandelaars. Kortom, een verblijfsplek van hoog niveau, voor iedereen.

Planopzet
Strategie
Dit masterplan staat voor de mentaliteit waarmee Spijkenisse de uitdagingen die er zijn voor De Haven aangaat. Het plan is flexibel en opgebouwd uit een aantal stappen. De eerste vier stappen zijn strategisch. De laatste vier stappen zijn sterk bepalend voor de identiteit en woonkwaliteit.

Stap 1. Veerkade: karaktervolle kade
De belangrijkste strategische ingreep voor de planontwikkeling van De Haven is het maken van een nieuwe strook bebouwing aan de Veerweg. De strook moet de kleinschalige lintbebouwing van het oorspronkelijk (lint)dorp van Spijkenisse doortrekken. De karaktervolle woningen en panden vormen daarbij meteen een afscherming van de bestaande bedrijventerreinen van het gebied Haven-Noord. Door het gelijktijdig te ontwikkelen met Haven-Zuid ontstaat in elke fase een aantrekkelijk en ´af´ woonmilieu. De strook zorgt bovendien voor nieuw bouwvolume in het plan.

Stap 2. Havenkommen: volop aan het water!
Om aan de benodigde grond te komen voor het aanleggen van de nieuwe Veerkade, wordt er een aantal havenkommen gegraven. Woningen rondom deze havenkommen én een aantrekkelijk ´waterprogramma´ vormen de basis voor de woonkwaliteit. Door de uitgerekte en verlengde kades worden zoveel mogelijk woningen op de zon en het water georïenteerd.

Stap 3. Stedelijk weefsel: verrassen en ontdekken
Een parallelle verbinding tussen de haven, de Elementenweg en een aantal tussenstraten zorgt voor een fijnmazig stedelijk weefsel. De parallelle route en de tussenstraten hebben een meanderende structuur. Door bewust niét te kiezen voor kaarsrechte straten, ontstaat er een structuur waarin het plan niet in één keer is te overzien. Subtiele knikken zorgen ervoor dat er intieme plekken ontstaan, die worden afgewisseld met weidse ruimten. Dit maakt het plan veel spannender. Het stedelijk weefsel is geïnspireerd op de Townscape-benadering van de Engelse architect Gordon Cullen. Juist door min of meer gevarieerd met gebouwen, straten en ruimtes om te gaan ontstaat er een visuele ervaring die de bezoeker nieuwsgierig maakt.

Stap 4. Raamwerk en bouwvelden: orde in de chaos
De fijnmazigheid zorgt voor een maximale beleving voor de gebruiker, maar is opgebouwd uit een rationeel gridsysteem. De Veerkade, de havenkommen, de parallelle route en de tussenstraten vormen het openbare raamwerk. Daarbinnen ligt het speelveld; de bouwvelden. Zowel het raamwerk als de bouwvelden zijn flexibel in te richten, zodat er tijdens het ontwikkelproces bijgestuurd kan worden. Met de spelregels voor het raamwerk en de bouwvelden zijn de basiskwaliteiten vastgelegd.

Stap 5. Netwerk van éénrichtingsverkeer: lekker duidelijk!
Vanaf de Elementenweg ontsluit een aantal éénrichtingsverkeerlussen alle bouwvelden. Vanuit deze lussen zijn de parkeerstroken binnenin de bouwvelden bereikbaar. Het autoverkeer is minimaal dominant.

Stap 6. Autovrij havengebied: leefbaar en veilig
De Haven wordt het domein van fietsers en wandelaars. Langs de gehele waterlijn is geen autoverkeer. Dit betekent dat de parallelle route deels toegankelijk is voor auto´s en deels niet. De kades zijn uiteraard wel toegankelijk voor verhuiswagens en hulpdiensten.

Stap 7. Verschillende sferen: drie keer is scheepsrecht
Het hele gebied bestaat uit drie zones:

• De Veerweg; een mix van wonen, werken en creativiteit
• De kadeblokken; wonen, winkelen en horeca
• De dijkblokken; sfeervolle straatjes en steegjes

Het verschil in sfeer komt voort uit de bebouwingstypologie, de bouwhoogte, de architectonische vormgeving en de inrichting van de openbare ruimte.

Stap 8. Waterprogramma
De kades en havenkommen vormen het hart van de woonwijk. Ook krijgen de havenkommen elk een eigen sfeer door het toepassen van verschillende typen kades en het maken van aanlegplekken voor verschillende boottypen. Het toevoegen van een aantrekkelijk waterprogramma (zoals bijvoorbeeld passanten- en historische schepen) verlevendigt de buurt en zorgt dat de buurt zich onderscheidt van de rest van De Elementen en Spijkenisse.

Verkeer en parkeren
Externe ontsluiting

• Plangebied in relatie tot hoofdverkeerstructuur Spijkenisse
  Momenteel is de Groene Kruisweg de belangrijkste toevoerweg van Spijkenisse. In de toekomst verschuift deze 'functie' naar het noordwesten door de Hartelcorridor (de Hartelbrug en de N218).
• Kruising Groene Kruisweg/ Schenkelweg
  Ondanks de Hartelcorridor blijft de kruising Groene Kruisweg/ Schenkelweg in de toekomst sterk belast. De prognoses zijn 12.000 voertuigen per etmaal. Bij een toename van de intensiteit is de capaciteit van de huidige kruising onvoldoende. Het kruispunt wordt dan aangepast in de vorm van een verkeersplein zoals het Baljuwplein. In de laatst genoemde variant kan het huidige bedrijventerrein van Haven-Noord een eigen afslag krijgen.

Interne verkeersstructuur

• Algemeen
  Haven-Zuid en Haven-Noord voorzien beiden in hun eigen verkeersafwikkeling. Er komt geen autoverbinding tussen beide plandelen. De maximaal toegestane snelheid is 30 kilometer per uur. Verder wordt het gebied ingericht volgens het principe 'shared space'. Belangrijke kenmerken van 'shared space' zijn een overzichtelijk openbare ruimte met een geringe aanwezigheid van verkeersborden en verkeerslichten.
• Autovrije gebieden
  De openbare ruimte rondom het water en de havenkommen zijn autovrije gebieden. Hierdoor ontstaat een maximale verblijfskwaliteit. De kades worden fysiek afgeschermd (door paaltjes), maar zijn wel toegankelijk voor ambulante diensten en verhuiswagens.
• Haven-Zuid
  De bouwblokken in Haven-Zuid ontsluiten vanaf de Elementenweg. Om het aantal aansluitingen op de Elementenweg en het aantal verkeersbewegingen in het plangebied te minimaliseren, wordt éénrichtingsverkeer ingesteld. Vanuit de drie 'lussen' zijn alle bouwblokken toegankelijk.
• Haven-Noord
  Het noordelijk plandeel ontsluit - ook in de toekomst – via de doorgang Schenkelweg/ Veerweg. De mogelijkheid om het gebied te verlaten via de ir. Herman de Grootweg blijft bestaan. Bij een eventuele aanpassing van de kruising Groene Kruisweg/ Schenkelweg moet onderzocht worden of een aparte ontsluiting via een verkeersplein of rotonde mogelijk is. Bij het huidige gebruik van Haven-Noord blijft de bestaande verkeersstructuur intact. Bij een nieuwe programmatische invulling bestaat de mogelijkheid om een ventweg aan te leggen langs de Schenkelweg en een aantal aantal (service-)straten te maken tussen de Veerweg en de ir. Herman de Grootweg.

Parkeren

• Haven-Zuid
  In Haven-Zuid parkeren bewoners binnen de bouwblokken. Als er door het woonprogramma een tekort is aan parkeerplaatsen in het bouwblok, wordt een deel van het bewonersparkeren in de openbare ruimte opgelost. De interne parkeerplaatsen zijn toegankelijk via een entree aan de éénrichtingverkeerslussen. Uitgangspunt is dat er geen volledig verdiepte parkeergarages onder het huidige maaiveldniveau worden aangelegd. Delen van de parkeerplaatsen worden gebouwd uitgevoerd (onder appartementen).
  Bezoekers van Haven-Zuid parkeren in de openbare ruimte. Langs de éénrichtingsverkeerlussen liggen aan één zijde langsparkeerplaatsen. Aan het einde van de lus is telkens een strook haaksparkeren opgenomen. Bezoekers kunnen zo eenvoudig een rondje rijden en op zoek naar een parkeerplek. Mocht er in de straten geen plaats zijn, dan is er een overcapaciteit in de strook haaksparkeren.
• Haven-Noord
  In Haven-Noord parkeren zowel bewoners als bezoekers op straat. De zuidzijde van de Veerweg wordt ingericht met een strook haaksparkeren, onderbroken door groen en bomen.
• Parkeernormen
  Gehanteerde parkeernormen op basis van ASVV 2012
  Bewonersparkeren: 1,4 pp/won
  Bezoekersparkeren: 0,3 pp/won
  Commerciële ruimten: 0,5 pp per 100 m2 bvo
• Flexibiliteit
  De openbare ruimte is zo vormgegeven dat er flexibiliteit is voor het toevoegen van extra parkeerplaatsen bij een dichter woningbouwprogramma.

Langzaamverkeer

• Verknoping met omliggend fietsnetwerk
  Momenteel is het plangebied een ontbrekende schakel in de doorgaande fietsstructuur. Vooral langs de Nieuwe Hongerlandsedijk vormt de havenkom een barrière. Een langzaamverkeersbrug op de bestaande sluis, waaraan de Stadsregio Rotterdam een financiële bijdrage heeft geleverd, maakt het 'rondje Voorne Putten' compleet. Het traject sluit aan op zowel de route over de Spijkernisserbrug als op de route onder de brug via de oude tramdijk. Het fietspad aan de oostzijde van de Schenkelweg wordt doorgetrokken en sluit aan op het fietspad langs de Groene Kruisweg.
• Interne routes
  De opzet voor autoverkeer grofmazig. De interne structuur voor fietsers en voetgangers is juist fijnmazig. In het plan ligt een viertal oost-westverbindingen. De verbindingen langs het water zijn hierbij de belangrijkste. Aan de noordzijde van het water ligt een autovrije- en fietsvrije kade. Aan de zuidzijde ligt een langzaamverkeerroute tussen het water en de Elementenweg. Deze verbindt de dijk via een meanderende structuur met de oversteekplaats van de Schenkelweg. Een langzaamverkeerbrug verbindt Haven-Zuid en Haven-Noord en zorgt ervoor dat bewoners en bezoekers in het gebied verschillende 'rondjes haven' kunnen lopen.

Bijzondere plekken
Havenkompark
In eerdere ontwerpvarianten was het Havenkompark een derde havenkom. Uteindelijk is ervoor gekozen om deze havenkom niet af te graven. Dit voegt een bijzondere ruimtelijke kwaliteit toe, die betekenis heeft voor de hele wijk. Het park biedt ruimte voor kinderen om te spelen en functioneert als ontmoetingsplaats voor jong en oud. In verband met veiligheid (van kinderen) wordt er nadrukkelijk rekening gehouden met de inrichting van het park en de taluds.

Hoeken van kadeblokken
De westelijke hoeken van de kadeblokken zijn bijzondere plekken. De ligging, de aanlanding van de brug(-gen) en de bezonning bieden kansen voor een publieksfunctie in de gebouwen en voor de vormgeving in de openbare ruimte. De kades verbreden zich hier zodat er ruimte is voor terrassen aan het water.

Pleintje aan Veerkade
De strook bebouwing aan de Veerkade is flexibel in te vullen. Om ook aan de noordzijde van De Haven een bijzondere plek te maken, wordt er in de nabijheid van de nieuwe aanlegplekken van rederij Fortuna een pleintje aangelegd. Dit plein heeft een relatie met een mogelijke publieksfunctie op het VeGe terrein.

Hongerlandsedijk
De Hongerlandsedijk wordt niet bebouwd. Het blijft een langegrekt groen parkelement. De hoge ligging geeft de dijk bovendien een bijzondere positie. Naast het fiets- en wandelpad wordt de dijk ingericht met verschillende elementen die uitnodigen tot een verblijf. Aan beide zijden van de dijk is iets te beleven.

Einde Veerweg/ tramdijk
De Veerweg mondt uit in het buitendijkse gebied, dat niet tot het plangebied behoort. In dit gebied mag niet gebouwd worden vanwege het 'stroomvoerend regime'. Wel is het gebied geschikt om in de toekomst te transformeren tot ontmoetingsplek met een bijzondere functie, bijvoorbeeld een stadsstrand.

Verblijven en spelen
De Haven is voor jong en oud. Bewoners van verschillende leeftijden en met diverse levensstijlen vinden er hun plek. Voor kinderen zijn er formele en informele speelplekken. De formele speelplekken liggen onder andere in het Havenkompark en in het Elementenpark aan de andere zijde van Elementenweg. De parkeerstroken in de binnenterreinen en de autovrije kades lenen zich prima voor informeel spelen. De kinderen maken op hun eigen manier gebruik van deze informele speelplekken. Veiligheid staat bovenaan: op de kades wordt goed rekening gehouden met de grote waterniveauverschillen.

De allerkleinsten, van 0 tot 6 jaar, spelen in de voor- of achtertuin, op de parkeerstroken en soms op straat. Ze spelen in ieder geval op een plek waar de ouders hen goed in de gaten kunnen houden. Het speelgebied van de kinderen tussen 6 en 12 jaar is al wat groter. Ze gebruiken bijvoorbeeld het Havenkompark, het Elementenpark of de Hongerlandsedijk als speelgebied. Ouders weten dat hun kinderen dan in de haven of de nabijheid ervan spelen. De jongeren tussen 12 en 18 jaar bewegen zich meer door de wijk en zijn op zoek naar plekken aan de rand van de wijk en ook in het centrum van Spijkenisse. Bij de inrichting van deze bijzondere plekken wordt ook aan de volwassenen gedacht. Want als ouders ergens graag vertoeven (en het is veilig), gaan de kinderen vanzelf mee.

Bouwvelden
Bouwvelden en flexibiliteit
Het ontwikkelplan is opgebouwd uit drie typen bouwvelden, die zijn gerelateerd aan drie zones:

• a. De dijkblokken, die liggen tussen de Elementenweg en de nieuwe parallelle langzaamverkeerroute
• b. De kadeblokken, die direct aan de havenkommen liggen in het hart van het plangebied
• c. De nieuw opgeworpen strook aan de Veerweg

Elk van deze bouwvelden heeft een generiek stramien, waarbinnen verschillende bouwprogramma's passen. Op die manier is er gedurende het ontwikkelproces voldoende flexibiliteit om te schuiven met het programma zonder dat dit ten koste gaat van de ruimtelijke kwaliteit. De flexibiliteit wordt gedefinieërd door middel van onderstaande parameters. Gezamenlijk vormen dit de bouwstenen, waarmee de bouwvelden worden ingevuld met verschillende bandbreedtes.

Parameters
Stramienen
De dimensionering van drie bouwvelden is gerelateerd aan de diepte van de bebouwing en de parkeeroplossing. Samen met de hoeken vormen ze de stramienen van de bouwvelden.

• a. De dijkblokken zijn 64 meter breed. De lengte varieert.
• b. De kadeblokken zijn 78 meter meter breed. Binnen de kadeblokken bestaat de meeste flexibiliteit. Binnen deze blokken zal ook in hogere dichtheden worden gebouwd, waardoor er mininmaal twee stroken parkeren in het binnengebied mogelijk moeten zijn.
• c. De Veerweg is een relatief smalle strook bebouwing van 32 meter. De Veerweg is te smal is voor een dubbele verkaveling en te breed voor een enkele verkaveling.

Parkeren
Er zijn vier typen parkeeroplossingen voor het bewonersparkeren. Het bezoekersparkeren is altijd op maaiveldniveau.

Op maaiveld

• Alleen van toepassing op de Veerweg
• Het bouwblok is daar te smal om structureel in te parkeren
• Incidenteel parkeren in het blok van de Veerweg kan wel voorkomen

In het binnenterrein

• Dijk- en kadeblokken zijn breed genoeg voor enkele of dubbele parkeerstroken van 16 of 32 meter
• Parkeerstroken liggen altijd in het hart van het bouwblok
• Parkeerstroken zijn aan alle kanten omgeven door bebouwing; vanaf de straat uit het zicht
• Mogelijkheid om de stroken in delen of als geheel uit te geven

Onder de bebouwing

• Voor meer stedelijke of dichtere invullingen van de bouwvelden
• Direct tegen de rooilijn of door een strook bebouwing te laten tussen het parkeren en de rooilijn (afhankelijk van de doorsnede van de bebouwing)
• De kachtige buitenruimten
• Private of collectieve binnentuin

Op het gehele bouwveld

• Totale bouwveld benutten voor parkeren
• Erg stedelijk en stenig beeld

Typologieën

In het ontwikkelplan wordt onderscheid gemaakt tussen een zestal woontypologieën. Natuurlijk is het mogelijk om hier meedere typen of varianten van de hoofdtypologieën aan toe te voegen, mits ze passen in het wenselijke stedenbouwkundige beeld.

• Twee-onder-een-kapwoningen
  Twee-onder-een-kapwoningen komen niet veel voor; mogelijk alleen in de 'intieme' gedeeltes van de nieuwe langzaamverkeerroute en als overgang tussen Het Land en De Haven.

• Rijtjeswoningen
  Korte en langere rijtjes zie je hoofdzakelijk in de dijkblokken. Bij de langere rijtjeswoningen is het van belang om te zorgen voor voldoende variatie en afwisseling door verspringingen in rooilijnen en hoogteaccenten.

• Stadswoningen
  De kadeblokken worden voornamelijk met stadswoningen ingevuld. Dit grondgebonden type zorgt voor voldoende stedenbouwkundige wandwerking langs de kades. De langere rijen stadswoningen worden gedifferentieërd.
  
• Appartementen
  De appartementen worden ingevuld in de vorm van portiek-etage appartementen, die de hoeken van de bouwvelden vullen. Aan deze hoekappartementen kunnen langs de korte en lange zijden appartementen met galerijontsluiting worden toegevoegd. Er kan ook worden gekozen voor een reeks van geschakelde (portiek-etage) appartementengebouwen.
  
• Woon-werkwoningen
  De strook bebouwing langs de Veerweg is opgebouwd uit een reeks van woon-werkwoningen, die de gehele diepte van het bouwveld beslaan.
  
• Werkgebouwen
  Langs de Schenkelweg ligt het voor de hand om geen woonmilieu te maken. Hier liggen mogelijkheden voor werkgebouwen.

Dijkblokken
Inzetstukken
De dijkblokken vormen de overgang van Het Land naar De Haven. De bebouwingsstrook langs de Elementenweg kan worden ingevuld met twee-onder-een-kapwoningen of met rijtjeswoningen. De open hoeken van de bouwvelden vragen extra aandacht. Uitbouwen of woon-werkwoningen zijn hier een optie. In de tussenstraten worden rijtjeswoningen gesitueerd. Langere rijen worden opgeknipt of krijgen een verspringing in de rooilijn. De kopse kanten van de dijkblokken die aan de havenbekkens liggen moeten een stedelijk uiterlijk met bijbehorende bebouwingshoogte krijgen. Deze plekken worden ingevuld met stadswoningen of appartementen.

Bandbreedte
De minimale invulling van dit bouwveld bevat twee-onder-een-kapwoningen en stadswoningen aan de havenkom.
De maximale invulling wordt uitgevoerd met rijtjeswoningen en appartementen aan de havenkom.

Kadeblokken
Inzetstukken
De inzetstukken voor de kadeblokken zijn omvangrijker. De blokken zijn breder en daarmee ook flexibeler. De kadeblokken nemen een prominente plaats in en zijn gezichtsbepalend. Gezien de grote hoeveelheid openbare ruimte rondom de blokken (in de vorm van de havenkommen) is het van belang dat de blokken een stevige massa hebben.
De hoeken worden voorzien van appartementen van 5 of 6 lagen. De kopse kanten kunnen worden ingevuld met appartementen van maximaal 5 lagen of stadswoningen van 3,5 á 4 lagen hoog. De lange zijden moeten minimaal stadswoningen bevatten, maar kunnen ook appartementen bevatten. De zijde aan de nieuwe route kent een minder gesloten uiterlijk en bestaat uit kleine rijtjeswoningen of twee-onder-een-kapwoningen.

Bandbreedte
De minimale invulling van dit bouwveld heeft rondom stadswoningen. Op de hoeken aan de haven staan appartementen en aan de zijde van De Elementen bevinden zich twee-onder-een-kapwoningen.
De maximale invulling heeft op iedere hoek appartementen, ook op de kopse kanten. Langs de lange zijde komen stadswoningen. Aan de zijde van de Elementenweg bevindt zich een korte rijtje van drie woningen.

Veerweg
Inzetstukken
De Veerweg vervult een unieke positie in het plan als aanjager en als bijzondere bebouwingsvorm. Het bouwveld valt buiten de VOF-afspraken en wordt uitgegeven in ´slices´en ´sluitstukken´. De slices hebben een nader te definiëren maat. De sluitstukken worden per stramien of gebundeld als een aantal stramienen uitgegeven en lopen van de kade naar de Veerweg. Op die manier wordt een reeks aan woon-werkwoningen gerealiseerd met een dorps karakter én met een meer stedelijk karakter. Bewoners hebben veel vrijheid om hun woning vorm te geven. De binnenterreinen kunnen worden bebouwd of als tuin worden ingericht.

De zijden aan de Veerkade hebben een publieksfunctie. De zijden aan de Veerweg hebben meer een productie- en expeditiekarakter. De minimale verdiepingshoogte aan de Veerkade is circa 4 meter, ook bij alleen woningbouw. Op deze manier blijft het mogelijk om de woningen in de toekomst te transformeren tot bebouwing met commerciële functies. De sluitstukken bestaan uit appartementen. Ze bieden de mogelijkheid om een straatje te maken of om een pleintje te vormen met een poortgebouw. In het laatste geval kunnen appartemententorens gerealiseerd worden, waarbij alle woningen uikijken op het pleintje en de haven.

Bandbreedte
De minimale invulling van dit bouwveld bestaat hoofdzakelijk uit kadewoningen en kleinschalige werkfuncties aan de Veerweg. Op een klein aantal strategische plekken op de kade bevinden zich ruimten met commerciële functies. De sluitstukken zijn straatjes. Een werkgebouw en een woontorentje vormen de twee koppen aan de Schenkelweg en aan de Hongerlandsedijk.
Bij de maximale invulling worden er meer commerciële ruimten aan de Veerkade gerealiseerd met daarboven woonbebouwing. Kadewoningen (met tuinen) komen sporadisch voor. De sluitstukken zijn ingevuld door de poortgebouwen.

Programma
Bandbreedte
Op basis van de verschillende typologische invullingen voor de bouwvelden, ontstaat er een bandbreedte in het programma. Gedurende het ontwikkelproces wordt per deelontwikkeling de speelruimte in het programma gedefinieerd en waar nodig bijgesteld. Dit masterplan gaat uit van de minimale invulling van Haven-Zuid en de maximale invulling van Haven-Noord.

Haven-Zuid
Het plan kent een opbouw die wat betreft typologie en dichtheid oploopt van de Elementenweg naar de haven. Als overgang van Het Land naar De Haven wordt de Elementenweg begeleidt met twee-onder-een-kapwoningen. De tussenstraten bestaan uit rijtjeswoningen. Langs de havenkommen staan voornamelijk stadswoningen met op de hoeken appartementengebouwen

Haven-Noord
De Veerkade is opgebouwd uit een mix van kadewoningen en bovenwoningen op een commerciële plint. Aan de Veerweg liggen meer arbeidsextensieve functies. De kavels in Haven-Noord worden uitgegeven van de Veerweg tot aan de Veerkade. Op een viertal plekken in het bebouwingsveld van Haven-Noord staan appartementengebouwen met publieksfuncties in de plint. Een poort zorgt voor de verbinding van de kade met de Veerweg. Langs de kade, in het breedste gedeelte, liggen de partyschepen afgemeerd.

3.1.1 Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte

De Nota Ruimte is vervangen door de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte. Op 13 maart 2012 stelde de Minister van Infrastructuur en Milieu de Structuurvisie vast.
Eén van de belangrijkste beleidsdoelen is een gezonde en veilige leefomgeving als basisvoorwaarde voor burgers en ondernemers. Dit wordt vooral vertaald in het verbeteren van de milieukwaliteit (lucht, bodem, water), bescherming tegen geluidsoverlast en externe veiligheidsrisico's.
Om toekomstige kosten en maatschappelijke schade te voorkomen, moeten bij ruimtelijke en infrastructurele ontwikkelingen de milieueffecten worden afgewogen.
Het Rijk heeft 13 nationale belangen aangewezen. Het Rijk richt zich daarbij op het versterken van de internationale positie van Nederland en het behartigen van de belangen voor Nederland als geheel, zoals de hoofdnetwerken voor personen- en goederenvervoer (waaronder buisleidingen), energie en natuur, alsook ondergrond en ruimte voor militaire activiteiten. Ook waterveiligheid en milieukwaliteit (lucht,
geluid, bodem, water en externe veiligheid) horen daarbij, evenals de bescherming van ons werelderfgoed (zoals de Waddenzee en de Nieuwe Hollandse Waterlinie).
Buiten deze belangen bestaat beleidsvrijheid voor decentrale overheden, zoals de gemeente.

3.1.2 Besluit algemene regels ruimtelijke ordening

De Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte bepaalt dat voor een beperkt aantal onderwerpen de bevoegdheid om algemene regels te stellen zou moeten worden ingezet.
Het gaat om de volgende nationale belangen: Rijksvaarwegen, Project Mainportontwikkeling Rotterdam, Kustfundament, Grote rivieren, Waddenzee en waddengebied, Defensie, Ecologische hoofdstructuur, Erfgoederen van uitzonderlijke universele waarde, Hoofdwegen en hoofdspoorwegen, Elektriciteitsvoorziening, Buisleidingen van nationaal belang voor vervoer van gevaarlijke stoffen, Primaire waterkeringen buiten het kustfundament en IJsselmeergebied (uitbreidingsruimte).
De SVIR bepaalt welke kaderstellende uitspraken zodanig zijn geformuleerd dat deze bedoeld zijn om beperkingen te stellen aan de ruimtelijke besluitvormingsmogelijkheden op lokaal niveau. Ten aanzien daarvan is een borging door middel van normstelling, gebaseerd op de Wro, gewenst. Die uitspraken onderscheiden zich in die zin dat van de provincies en de gemeenten wordt gevraagd om de inhoud daarvan te laten doorwerken in de ruimtelijke besluitvorming. Zij zijn dus concreet normstellend bedoeld en worden geacht direct of indirect, d.w.z. door tussenkomst van de provincie, door te werken tot op het niveau van de lokale besluitvorming, zoals de vaststelling van bestemmingsplannen.

3.1.3 Ladder voor duurzame verstedelijking

Per 1 oktober 2012 is in artikel 3.1.6 van het Besluit ruimtelijke ordening de ladder voor duurzame verstedelijking opgenomen. Die ladder moet in bestemmingsplannen worden doorlopen voor nieuwe stedelijke ontwikkelingen.
De ladder kent drie treden die achter elkaar dienen te worden doorlopen.

Trede 1: is er regionale behoefte;

Trede 2: is (een deel van) de regionale behoefte op te vangen in bestaand stedelijk gebied;

Trede 3: zoek een locatie die multimodaal ontsloten is of kan worden.

In paragraaf 3.4.3 is de geactualiseerde woningbehoefte toegelicht. Daarbij zijn de regionale behoefte en de afstemming beschreven. Met de provincie is daarover overeenstemming bereikt.
Het plan De Haven sluit aan op het centrum van Spijkenisse en is onderdeel van het stedelijk gebied. In de Provinciale Structuurvisie wordt het gebied aangeduid als 'bestaand stads- en dorpsgebied'. Het gebied is via de bestaande infrastructuur goed bereikbaar en ontsloten.
Zoals in de inleiding vermeld staat dit plandeel niet op zichzelf, maar is het een onderdeel van het grotere plan De Elementen.
Er kan worden geconcludeerd dat wordt voldaan aan de ladder voor duurzame verstedelijking.

3.2.1 Visie Ruimte en Mobiliteit

De provincie stuurt op (boven)regionaal niveau op de inrichting van de ruimte in Zuid-Holland. De Visie Ruimte en Mobiliteit (VRM), vastgesteld op 9 juli 2014, geeft op hoofdlijnen sturing aan de ruimtelijke ordening en maatregelen op het gebied van verkeer en vervoer.
Hoofddoel van de VRM is het scheppen van voorwaarden voor een economisch krachtige regio. Dat betekent: ruimte bieden om te ondernemen, het mobiliteitsnetwerk op orde en zorgen voor een aantrekkelijke leefomgeving. De VRM bevat een nieuwe sturingsfilosofie. De kern daarvan is:

• Ruimte bieden aan ontwikkelingen.
• Aansluiten bij de maatschappelijke vraag naar woningen, bedrijfsterreinen, kantoren, winkels en mobiliteit.
• Allianties aangaan met maatschappelijke partners.
• Minder toetsen op regels en meer sturen op doelen.

Documenten VRM
Bij de VRM horen: de Visie Ruimte en Mobiliteit, de Verordening ruimte, het Programma ruimte en het Programma mobiliteit.

4 thema’s

In de VRM zijn 4 thema’s te onderscheiden:

1. Beter benutten en opwaarderen
De provincie vangt de groei van de bevolking, de mobiliteit en de economische activiteit vooral op in de bestaande netwerken en bebouwde gebieden. Steden bieden nog volop kansen om te bouwen en te verbouwen. Ze kunnen de hoofdmoot voor hun rekening nemen van de woningen die Zuid-Holland tot 2030 extra nodig heeft. Daardoor kan het landelijk gebied open blijven. Door de schaalvoordelen blijft het mogelijk om goed openbaar vervoer tussen knooppunten te laten rijden.
Gemeenten stellen regionale visies voor woningen en kantoren op.
Door deze visies stemmen de gemeenten het aanbod met elkaar af op de reële behoefte naar woningen en kantoren. Op deze wijze wil de provincie het overschot aan kantoren terugdringen en het tekort aan woningen voor bepaalde segmenten kleiner maken.

2. Versterken stedelijk gebied (agglomeratiekracht)
Meer concentratie en specialisatie van locaties die onderling goed verbonden zijn, leidt tot de versterking van de kennis- en bedrijvencentra op het Europese en wereldtoneel. De provincie wijst in de VRM de concentratielocaties met goede ontsluiting aan. Daarnaast werkt de provincie aan een goede aantakking van de Zuid-Hollandse economie op het nationale, Europese en wereldwijde netwerken van goederen- en personenvervoer. Detailhandel is een belangrijke drager voor levendige centra. De VRM concentreert winkels zoveel mogelijk in bestaande winkelgebieden om leegstand in de binnenstad te voorkomen.

3. Versterken ruimtelijke kwaliteit
Het provinciale landschap valt onder te verdelen in drie typen, gekenmerkt door veenweiden, rivieren en kust. Het verstedelijkingspatroon, de natuurwaarden en het agrarisch gebruik sluiten daarop aan. De provincie stelt de versterking van de kwaliteiten van gebieden centraal in het provinciaal beleid. Per nieuwe ontwikkeling zal voortaan eerst worden bekeken of het nodig is om het buiten bestaand stads – en dorpsgebied te realiseren.
De voorwaarde hierbij is dat de maatschappelijke behoefte is aangetoond en de nieuwe ontwikkeling bijdraagt aan het behoud of verbetering van de ruimtelijke kwaliteit. Bij ruimtelijke kwaliteit gaat het om een integrale benadering waarbij de samenhang tussen bruikbaarheid, duurzaamheid én belevingswaarde in acht wordt genomen.

4. Bevorderen van een water- en energie-efficiënte samenleving
In de VRM zet de provincie in op de transitie naar een water- en energie-efficiënte samenleving.
Door ruimtelijke reserveringen te maken voor de benodigde netwerken en via haar vergunningenen concessiebeleid, draagt de provincie hieraan bij.
Blikvanger is het warmtenet. Restwarmte uit de Rotterdamse mainport kan in de toekomst via een ondergronds leidingstelsel worden getransporteerd naar de greenport Westland-Oostland, waar er kassen mee worden verwarmd, en naar steden om te voorzien in de warmtebehoefte van bewoners en bedrijven.

Programma ruimte
Het programma ruimte beschrijft de operationele doelen en de realisatiemix om doelen te (doen) bereiken. Ook wordt ingegaan op de rolverdeling en afspraken tussen gemeenten, regio’s en provincie. De realisatiemix uit het programma ruimte bestaat uit juridische, financiële en bestuurlijke instrumenten en nader uit te werken beleid. In de praktijk worden deze vrijwel altijd gecombineerd ingezet.

Programma mobiliteit
In het programma mobiliteit staan de ambities en de provinciale belangen. Het programma mobiliteit kent een grotere dynamiek dan de visie. Het kan hierdoor bijvoorbeeld in samenhang met een nieuw collegeprogramma, elke vier jaar worden geactualiseerd. Daarbij wordt verbinding gelegd met de verschillende uitvoeringsprogramma’s, beleidsuitwerkingen en verordeningen zoals deze al bestaan voor mobiliteit.

Juridisch instrumentarium
Het juridisch instrumentarium vloeit voort uit de Wet ruimtelijke ordening en staat in de Verordening ruimte 2014. Het gaat daarbij om de verordening, het provinciaal inpassingsplan en de (proactieve en reactieve) aanwijzing. De provincie kan deze instrumenten inzetten als er sprake is van provinciaal belang. De provincie beschouwt in ieder geval van provinciaal belang de in de visie opgenomen doelen en de uitwerking daarvan in het programma ruimte en mobiliteit. In de verordening staan de regels die de provincie stelt aan ruimtelijke ontwikkelingen.

3.2.2 Verordening ruimte 2014

In samenhang met de Structuurvisie is ook de Verordening ruimte 2014 vastgesteld. De regels in deze verordening zijn bindend en werken door in gemeentelijke bestemmingsplannen.De volgende onderdelen zijn relevant voor het onderhavige plan:

Ladder voor duurzame verstedelijking
Uitgangspunt van de strategie voor de bebouwde ruimte is betere benutting van het bestaand stads- en dorpsgebied (BSD). Stedelijke ontwikkeling vindt daarom primair plaats binnen BSD. Niet alle vraag naar wonen en werken kan en hoeft te worden opgevangen binnen BSD. De ladder voor duurzame verstedelijking, zoals opgenomen in het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) bevat het handelingskader. De provincie heeft de ladder voor duurzame verstelijking ook opgenomen in de verordening, om het provinciaal belang bij toepassing van deze ladder te benadrukken. Dit biedt de provincie de mogelijkheid om enkele begrippen die voor meerdere uitleg vatbaar zijn, te verduidelijken voor de specifieke Zuid- Hollandse situatie.
De ladder zoals opgenomen in het Bro is een motiveringseis voor de toelichting van het bestemmingsplan dat een nieuwe stedelijke ontwikkeling mogelijk maakt. Om een vrijblijvend karakter te vermijden, heeft de ladder zoals opgenomen in de verordening daarom niet alleen betekenis voor de toelichting van het bestemmingsplan maar ook voor de inhoud.

Kantoren
De provincie hanteert een selectief locatiebeleid voor kantoren. Het locatiebeleid draagt bij aan de vitaliteit en daarmee de kwaliteit van de centra en aan de versterking van de agglomeratiekracht. Uitgangspunt is dat nieuwe kantoren alleen worden toegelaten binnen de concentratielocaties voor kantoren en binnen de scienceparken. De meeste concentratielocaties voor kantoren liggen bij een treinstation.

Buiten de hierboven bedoelde locaties is kantoorvestiging alleen bij uitzondering toegestaan. Het gaat daarbij allereerst om kantoren die zijn gericht op de lokale omgeving, bijvoorbeeld gemeentehuizen en bankfilialen. Ook geldt een uitzondering voor kantoren kleiner dan 1.000 m2 , bedrijfsgebonden kantoren en functiegebonden kantoren. Functiegebonden kantoren zijn nauw verbonden met een veiling, een haven of een luchthaven. In het bestemmingsplan moet de koppeling tussen functie en kantoor nadrukkelijk worden onderbouwd en vastgelegd om te voorkomen dat ook gewone kantoren zich op deze locaties kunnen vestigen.

Molenbiotoop
In de provincie Zuid-Holland is een groot aantal cultuurhistorische en archeologische waarden aanwezig. Deze zijn beschreven in de Cultuurhistorische Hoofdstructuur (CHS). Het behoud van de cultuurhistorische hoofdstructuur is van provinciaal belang. Molens en de daarbij behorende molenbiotopen zijn onderdeel van de CHS.
In deze verordening is voor de omgeving van traditionele molens regelgeving opgenomen. Het gaat in dit kader om het garanderen van de vrije windvang en het zicht op de molen. Dit betekent dat beperkingen moeten worden gesteld aan de hoogte van bebouwing en beplanting. De molenbiotoop heeft een omvang van 400 meter, gerekend vanuit het middelpunt van de molen. In de verordening is bepaald waaraan bestemmingsplannen moeten voldaan voor wat betreft de maximale hoogte van nieuwe bebouwing en beplanting. Voor het bepalen van de maximale bouwhoogte is onderscheid gemaakt in molens die binnen bestaand stads- en dorpsgebied zijn gelegen en molens die daarbuiten zijn gelegen. Voor molens buiten bestaand stads- en dorpsgebied is de zogenaamde 1:100 regel van toepassing. Voor molen binnen bestaand stads- en dorpsgebied is de zogenaamde 1:30 regel van toepassing. Dit onderscheid is gemaakt omdat het binnen het bestaand stads- en dorpsgebied moeilijker is de vrije windvang en het zicht op de molen te garanderen, gelet op de vele andere –soms conflicterende- belangen die daar een rol spelen.

Wijziging Verordening ruimte
De Verordening ruimte is met ingang van 1 juli 2015 partieel gewijzigd met betrekking tot de advisering over detailhandelsplannen. Dit heeft geen gevolgen voor het onderhavige bestemmingsplan.

Conclusie
in paragraaf 3.4.3 is aandacht besteed aan het woningbouwprgramma en de afstemming met de regio (eis in het kader vande Ladder voor duurzame verstedelijking). De in die paragraaf genoemde woningbehoefte is afgestemd met de provincie.
De regeling van de molenbiotoop is in dit bestemmingsplan opgenomen.
Ten aanzien van de functie kantoor is sprake van een uitbreiding van het bestaande centrum en anderzijds is sprake van kleinschaligheid in omvang. zowel in totaliteit als per individuele vestiging.
Het geheel overziend kan de conclusie worden getrokken dat wordt voldaan aan de Verordening ruimte 2014.

3.3.1 Streekplan RR2020

Het "Ruimtelijk Plan Regio Rotterdam 2020", kortweg het Streekplan RR2020 van de stadsregio Rijnmond, is op 12 oktober 2005 door Provinciale Staten vastgesteld. Het plan bevat een strategisch ruimtelijk ontwikkelingsprogramma voor de regio Rotterdam voor de periode 2005 tot 2020. De kern van het RR2020 zit in de balans tussen verstedelijking en de kwaliteit van de leefomgeving. Vertaald naar een drietal hoofddoelstellingen betekent dit, dat geïnvesteerd moet worden in het verbeteren van de kwaliteit van woon- en leefomgeving, het versterken en diversifiëren van het ruimtelijk-economisch ontwikkelingsperspectief en het inspelen op de sociaal-culturele diversiteit zodanig, dat de sociale samenhang toeneemt.

De hoofdopgaven zijn uitgewerkt in het 10-puntenplan "Tien punten voor de regio Rotterdam", waarin vijf gebiedsgerichte- en vijf thematische punten zijn opgenomen. Een van de gebiedsgerichte punten betreft de stadshavens, waarbij rivierzones kunnen worden getransformeerd en geherstructureerd.

3.3.2 Verstedelijkingsafspraken in kader van Randstad 2040

De Stadsregio Rotterdam is een beleidsdocument opgesteld dat als basis dient voor de verstedelijkingsopgave voor de periode 2010 - 2020. Onderstaand een korte samenvatting van de uitgangspunten en de onderdelen van de nieuwe verstedelijkingsafspraken:

Uitgangspunten:

• Vasthouden aan de opgave en ambitie zoals in RR2020 verwoord;
• De nieuwe verstedelijkingsopgave wordt nadrukkelijk geplaatst in het kader van Randstad 2040;
• Integrale verstedelijkingsafspraken, voor tien jaar, met mogelijkheid tot tussentijdse bijstelling na 5 jaar;
• Benodigd instrumentarium moet regiospecifiek kunnen worden ingezet afhankelijk van de opgave.

Programma:

• Een nadrukkelijke keuze voor binnenstedelijk bouwen, (dus) op complexe en dure locaties;
• Benodigde kwaliteitsslag, tot uitdrukking komend in transformatie van rivieroevers en centra in de regio, wonen nabij Stedenbaan stations en herstructurering van na-oorlogse woonwijken (de trendbreuk);
• Voor de Zuidplaspolder wordt ingezet op landelijk wonen;
• Een productie van 65.000 woningen (bruto). Dit betekent een productie van gemiddeld 6500 woningen per jaar. Sloop 2900 woningen per jaar.

Sociale woningbouw:

• Voortzetting in balans brengen van de regionale woningvoorraad;
• Onderzoek naar voortzetting van spiegelbeeldig bouwen op dezelfde wijze.

Afspraken en inzet van middelen:

• Nadrukkelijk bij de gebiedsafspraken liggen: Integraal programma voor gebieden;
• De stadsregionale ondersteuning op (ov-) ontsluiting, investeringen in groen en blauw, herstructurering van een bedrijventerrein, een sociaal programma;
• Afspraken met maatschappelijke organisaties;
• Duidelijkheid over de inzet van middelen voor de periode 2010-2020;
• Voorstander van een integrale geldstroom vanuit het Rijk, zonder (tussen)schotten.

3.3.3 Actualisering afspraken woningbouw in regio

In paragraaf 3.4.3. 'Geactualiseerde woningbehoefte/woonparagraaf 'De Haven' wordt uitgebreid ingegaan op de vertaling naar de situatie in Nissewaard.

3.4.1 Structuurvisie Spijkenisse 2010 - 2020

Om richting te geven aan de ruimtelijke opgave van Spijkenisse in de periode 2010 – 2020 is door de gemeenteraad op 13 mei 2009 de “Structuurvisie Spijkenisse 2010 – 2020” vastgesteld.

De Structuurvisie geeft de ruimtelijke en functionele ontwikkeling in Spijkenisse op hoofdlijnen weer. Het geeft richting aan de fysieke ontwikkeling van Spijkenisse voor de komende 10 jaar. Ook geeft deze ruimtelijke vertaling inzicht in de ruimtelijke kaders en beperkingen, waarvoor Spijkenisse zich in de toekomst gesteld ziet. In het plan zijn ten aanzien van een aantal aspecten knelpunten geconstateerd op het gebied van de ruimtelijke situatie, wonen, werken en verkeer en vervoer. Aan de hand van deze knelpunten zijn hoofddoelstellingen geconcretiseerd in plandoelen voor de structuurplanperiode. Vervolgens zijn de plandoelen vertaald in ruimtelijke ontwikkelingsperspectieven voor de planperiode tot circa 2020. De visie is het uitgangspunt voor de politieke agenda. Geen dichtgetimmerd eindplan, maar het vertrekpunt van de gemeente voor gesprekken met hogere overheden en marktpartijen om ontwikkelingen en investeringen in de stad te initiëren.

In de Structuurvisie is de ontwikkeling van het totale project De Elementen opgenomen als “woongebied”.

Naast overwegend ruimtelijke afwegingen, is eveneens een sociale kaart opgenomen in de structuurvisie. Op deze kaart zijn de ruimtelijke gevolgen aangegeven van diverse sociaal maatschappelijke ontwikkelingen en tendensen in Spijkenisse. Een voorbeeld daarvan is het wonen, bijvoorbeeld de realisatie van zorgappartementen en begeleid wonen. Andere onderwerpen zijn de vraag naar sportvelden, wijkcentra en huisartsenposten. Deze onderwerpen zijn zoveel mogelijk in ruimtelijke vraagstukken vertaald, zodat elk onderwerp een fysieke plaats heeft gekregen in Spijkenisse.

3.4.2 Stadsplan 2010 en Stadsplan 2020

Na de beëindiging van de groeikerntaak en het op gang komen van de realisatie van de (voorlopig laatste) uitbreidingswijk Maaswijk, werd in Spijkenisse breed de behoefte gevoeld aan een nadere oriëntatie en visieontwikkeling op de toekomst van de stad. In 1997 werd daarom - in samenspraak met de bevolking - een stadsplan voor de periode tot 2010 opgesteld. De algemene visie op de verdere ontwikkeling van Spijkenisse wordt hierin als volgt geformuleerd:

“Spijkenisse wil een complete stad worden met een sterkere regiofunctie en een daaraan gekoppelde, kwaliteitsvolle identiteit”.

Op basis van deze doelstelling werd een drietal ontwikkelingsscenario's geformuleerd, variërend van een pas op de plaats tot optimale groei. De keuze viel uiteindelijk op het middenscenario “nieuwe kansen”. In dit scenario ontwikkelt Spijkenisse zich tot een complete en volwassen stad met circa 80.000 inwoners. Dit vereist de realisatie van een strategisch en (dus) selectief programma van ontwikkelingen op die terreinen, die meerwaarde opleveren (financieel, ruimtelijk, imago, woningmarkt), terwijl tegelijkertijd nadrukkelijk wordt ingezet op verbetering van de bestaande stad.

Kort samengevat worden de nieuwe kansen gerealiseerd door:

• een beheerste groei van het aantal woningen, in combinatie met aanpak van bestaande wijken;
• aanpassing van de verkeersstructuur, waarbij de wens om een aansluiting op de A4-zuid te realiseren onverkort blijft gehandhaafd;
• het bieden van meer werkgelegenheid in Spijkenisse door bedrijfsontwikkeling en in de sfeer van voorzieningen en dienstverlening;
• intensiever gebruik van bestaande voorzieningen en versterking van de regionale centrumfunctie op het gebied van zorg, kunst en cultuur, sport en eventueel onderwijs;
• revitalisering van het bestaande centrumgebied en de daarvoor in aanmerking komende wijkwinkelcentra;
• uitbreiding van het centrum langs de haven richting Kolkplein. Als dit laatste deel van het centrum gerealiseerd is, kan bovendien de “sprong over de Schenkelweg” gemaakt worden, waarmee de relatie met de Oude Maas versterkt wordt.

In oktober 2005 stelde de gemeenteraad de herziening van het Stadsplan vast. Het betreft hier een integrale en intersectorale analyse en herijking van doelen en uitgangspunten voor de periode tot 2020. De herziening moet beschouwd worden, als een richtinggevende visie die uitgewerkt dient te worden in beleid en projecten. Zo kent het plan ook een ruimtelijke vertaling. Deze ruimtelijke vertaling schetst een beeld van welke ruimtelijke mogelijkheden, waar en onder welke condities mogelijk zijn. Evenzeer geeft deze ruimtelijke vertaling inzicht in de ruimtelijke kaders en beperkingen, waarvoor Spijkenisse zich in de toekomst gesteld ziet.

3.4.3 Geactualiseerde woningbehoefte/woonparagraaf De Haven

Ex-groeikern
Spijkenisse is een ex-groeikern die in de zeventiger, tachtiger en negentiger jaren zeer sterk is gegroeid. Meer dan de helft van de bestaande woningvoorraad van Spijkenisse is in deze periode gerealiseerd. De belangrijkste kenmerken van deze eenzijdige voorraad zijn veel grondgebonden woningen in eenzelfde bouwstijl (weinig onderscheidende architectuur) en in een goedkoop prijssegment voor een standaard gezin van 2 ouders en 2 kinderen of flatjes voor starters. In deze groeiperiode is er weinig aandacht geweest voor woningzoekenden met een grotere beurs en sociale stijgers, met als gevolg een eenzijdige woningvoorraad met veel sociale woningen 45 % (koop tot 140.000 en maximale huur van 699 euro), relatief weinig dure koop in een onderscheidend profiel, dat voor voldoende doorstroming in de woningmarkt kan zorgen. De woningmarkt van Spijkenisse is niet in balans op bovengenoemde punten.
Veel vestigers uit de groeiperiode zijn inmiddels empty nester, jonge senior en/of sociaal stijger en oriënteren zich opnieuw op de woningmarkt op zoek naar een duurdere grondgebonden woning of appartement in een onderscheidend profiel. De woningtypologieën in het nieuwe havenkwartier voldoen qua prijs, woningtypologie, woonmilieu en uitstraling aan de vraag van deze doelgroep. De toevoeging van deze woningen zorgt voor doorstroming op de woningmarkt en het vrijkomen van de grondgebonden woningvoorraad voor (startende) gezinnen.
Met de bouw van appartementen levert het plan De Haven ook een bijdrage aan geschikte woningen voor ouderen in het kader van de toenemende vergrijzing. De huishoudengroei tot 2030 neemt vooral sterk toe bij senioren en alleenstaanden. Voor deze groep zijn in de bestaande voorraad voldoende aantallen flats met- en zonder lift van oudere datum, maar dit zijn niet de woningen die aan de huidige woonwensen van deze doelgroep voldoen.
Zoals boven aangegeven is er ook een disbalans tussen koop en huur en sociaal en niet-sociaal in Spijkenisse. In het havenkwartier worden voornamelijk koopwoningen (grondgebonden en appartementen) toegevoegd in het middeldure- en dure segment. Op deze wijze neemt percentueel gezien het aantal koopwoningen en het duurdere segment langzaam toe.

Ontbrekende woonmilieus
Bij een analyse van de woonmilieus in de stadregio is er een gemeenschappelijke taal (Rosetta-indeling) gekozen waarbinnen er overschotten en tekorten van woonmilieus zijn geconstateerd. Naast landelijke- en dorpse woonmilieus is er ook een tekort in het rustig, stedelijk woonmilieu binnen de stadsregio en ook op Voorne-Putten. Spijkenisse is op Voorne-Putten de enige gemeente waar dit woonmilieu wordt toegevoegd. Het plangebied van De Haven is op loopafstand van het centrum van Spijkenisse gelegen, maar heeft niet de bedrijvigheid van het stadscentrum. Met de toevoeging van grondgebonden woningen en appartementen met een maritieme stedelijke uitstraling wordt in dit gebied een rustig, stedelijk woonmilieu gecreëerd.
Het tekort van het rustig, stedelijk woonmilieu doet zich ook voor bij de andere gemeenten uit de stedelijke zone binnen de stadsregio, Maassluis, Vlaardingen, Schiedam en Rotterdam en in de subregio Zuidrand (Rotterdam Hoogvliet, Albrandswaard en Barendrecht). Met al deze gemeenten heeft Spijkenisse substantiële verhuisstromen. In de nieuwe Woningmarktstrategie van de stadsregio is aangegeven dat het wenselijk is dat er, vooral ook in de Zuidrand, nog woningen in het rustig, stedelijk woonmilieu worden toegevoegd. Op deze wijze draagt het plan De Haven niet alleen bij aan een verbetering van de woonmilieubalans op Voorne-Putten, maar ook van de totale woningmarkt van de stadsregio Rotterdam.

Woningmarktafspraken stadsregio Rotterdam
Nissewaard en Voorne-Putten maken onderdeel uit van de stadsregio Rotterdam. In deze regio worden er vijf- en tienjarige afspraken gemaakt op het gebied van de woningbouw. De laatste afspraken dateren van 2010 en zijn door de grote veranderingen op de woningmarkt begin 2014 herijkt. Bij deze herijking is voor het eerst uitgegaan van een subregionale benadering, waarbij de kern Spijkenisse een scharnierfunctie vervult tussen de subregio´s Voorne-Putten en de Zuidrand (Hoogvliet, maar ook Albrandswaard en Barendrecht) en onderdeel uitmaakt van beide subregio's. Hierbij werd voor de gehele stadsregio en ook subregio Voorne-Putten voldaan aan een reductie van het planaanbod met 60 % in vergelijking met de afspraken uit 2010 en minimaal 80 % binnenstedelijk bouwen.

In de nota ´Dat spreken we af´ zijn door gemeenten, corporaties en marktpartijen afspraken tot 2020 gemaakt over de woonmilieus, het planaanbod, de omvang en toegankelijkheid van de sociale voorraad en de wijze van monitoring en evaluatie. Door de demografische ontwikkelingen op Voorne-Putten is aan de colleges gevraagd nogmaals kritisch te kijken naar het planaanbod op Voorne-Putten. Op 24 maart 2014 heeft de stadsregio het verlaagde planaanbod van Voorne-Putten aan de provincie aangeboden, waarop de provincie op 24 april 2014 heeft aangegeven de nota en de nadere invulling planaanbod van Voorne-Putten te aanvaarden als kader voor de verantwoording van de woningbouwopgave in bestemmingsplannen, waarbij het bestemmingsplan De Haven past binnen de regionale woningbouwbehoefte. Tot slot is ook voldaan aan het verzoek van de provincie om het planaanbod voor de periode 2020-2024 te verlagen en binnen de bandbreedte van de provincie te blijven. Er wordt momenteel een woonvisie Voorne Putten opgesteld waarin naast kwalitatieve afspraken ook het planaanbod voor de periodes 2015-2019 en 2020-2024 wordt opgenomen wat aan de eisen van de provincie voldoet. Het plan De Haven voldoet ook aan de door u geconstateerde toenemende vraag van stedelijke woonmilieus (stedelijk rustig) en in tegenstelling tot sommige andere woningbouwprojecten op Voorne-Putten is het woningbouwproject De Haven 100 % binnenstedelijk.
In bovengenoemd convenant woningmarktafspraken 'Dat Spreken we af' Voorne-Putten is opgenomen dat de kernen Spijkenisse en Hellevoetsluis een afwijkende en eenzijdige samenstelling hebben ten aanzien van de woningvoorraad en bevolkingsopbouw in vergelijking met de andere eilandgemeenten. De woonmilieus in deze steden vragen extra aandacht om de kwaliteit en aantrekkelijkheid te verbeteren of in stand te houden. De realisatie van plan De Haven draagt bij aan een betere balans van de woningvoorraad en bevolkingssamenstelling.
Om de huidige afspraken op subregionaal, maar ook op regionaal niveau, te borgen na de opheffing van de WGR -plus regio, is afgesproken dat partijen er belang aan hechten, dat de ontwikkeling van de voorraad en de woonmilieubalans wordt gemonitord en deze kennis wordt gedeeld om, zo nodig, nieuwe afspraken te maken over de onderlinge afstemming van de gewenste ontwikkelingen in de regio.

Woningbehoeftenraming Voorne-Putten en Nissewaard
Het planaanbod op Voorne-Putten tot 2020 bevindt zich tussen de woningbehoeftenraming (3674 woningen) en bevolkingsprognose (groei van 3904 huishoudens) van de provincie. In de visie Ruimte en Mobiliteit wordt dit gedefinieerd als bandbreedte. Na 2020 is er echter sprake van een afvlakkende bevolkingsontwikkeling op Voorne-Putten en wordt op termijn een lichte daling van het aantal inwoners voorzien.
De laatste jaren zijn de primos prognoses gunstiger, omdat met name het negatieve migratiesaldo van negatief is omgebogen naar een positief saldo. Op basis van deze laatste ontwikkeling heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken aangegeven dat het programma anticipeerregio voor Voorne-Putten geen verplichtend karakter meer heeft. De colleges van Voorne-Putten hebben echter aangegeven dat zij op vrijwillige basis aangehaakt willen blijven bij het programma.
Het aantal huishoudens daalt op termijn niet door onder andere de veranderingen in de zorg en een hogere coa-taakstelling. Steeds meer huishoudens blijven zo lang mogelijk zelfstandig wonen. De uitdaging hierbij is wel om tijdig te beginnen met de aanpassingen op maat van huurwoningen en het bewustwordingsproces van huiseigenaren. Daarnaast zal het aantal kleine en 1-persoonshuishoudens blijven toenemen.
In de brief van de provincie van april 2015 'Effect immigratie op woningbehoefte' blijkt dat in vergelijking met de huidige WBR zich in een aantal gemeenten meer migranten hebben gevestigd dan voorzien. Voor Spijkenisse/ Nissewaard een exra migratiesaldo van 117. Bovengenoemende woningzoekenden behoren niet tot de doelgroep van De haven maar zorgen wel voor extra druk op de woningmarkt van Nissewaard.

Brede woningmarktverkenning
In opdracht van de colleges van Voorne-Putten heeft de Stec-groep onderzoek uitgevoerd naar de gevolgen voor de woningmarkt van grote economische veranderingen aan de zuidkant van de Nieuwe Waterweg. Het betreft de zogenaamde Big Five, zijnde de aanleg van de Maasvlakte 2, Industrieterrein Kickersbloem 3 in Hellevoetsluis, de Blankenburgtunnel, project stadshavens in Rotterdam-Zuid en de vervangingsvraag van ouderen in het groot Haven Industrieel Complex (HIC). Uit het onderzoek blijkt dat de vraag naar extra woningbouw beperkt blijft tot 500 woningen voor een periode van 15 jaar. Op basis van het pendelonderzoek van het HIC blijkt echter dat ongeveer de helft van de pendelaars van Voorne-Putten woonachtig is in Bernisse en Spijkenisse, waarmee de helft van de extra woningbouw kan worden toegerekend aan de nieuwe gemeente Nissewaard , dus 250 woningen, ongeveer 16 woningen per jaar.

Herstructureringsopgave Maasdelta 
Woningcorporatie Maasdelta heeft aangegeven in een aantal wijken in Spijkenisse flats uit de zestiger en zeventig jaren, die niet meer aan de huidige wooneisen van woningzoekenden voldoen, te willen slopen. Daarvoor in de plaats komen meer gewilde woonmilieus en woningtypologieën met een hoge kwaliteit. In de nadere afspraken woningbouw van Voorne-Putten is hiervoor tot 2020 een eerste aantal van 162 te slopen flats opgenomen. Inmiddels is bekend dat het in de periode tot 2030 een veel groter aantal woningen betreft in drie zestiger en zeventiger jaren wijken van Spijkenisse. Bij de sloop en nieuwbouw van andere meer gewenste woonmilieus met meer kwaliteit wordt er in deze wijken minder teruggebouwd dan wordt gesloopt. In de laatste herstructureringsopgave van Maasdelta uit 2011 werden er 186 flats gesloopt en 121 woningen teruggebouwd, wat ongeveer 65 % vervangende nieuwbouw betekent. Dit percentage wordt ook aangehouden bij de concrete herstructureringsplannen in de wijk Sterrenkwartier waarbij een sloop van 696 flats 35 % = 453 woningen wordt teruggebouwd en 243 defintief aan de voorraad worden onttrokken. De vervangende nieuwbouw van Maasdelta vindt dan gedeeltelijk niet plaats in deze herstructureringswijken, maar wordt door de gemeente in het gebied De Haven gerealiseerd.
Ten aanzien van het kwalitatieve aspect zijn de herstructurering van de flatstroken en het plan De Haven complementair elkaar aan. De Haven wordt vooral gerealiseerd voor doorstromers met de wat grotere portemonnee (senioren - empty nesters, scheefwoners en startende tweeverdieners), waarbij vooral wordt gebouwd voor de demografisch ontwikkeling van de vergrijzing. De woningcorporatie Maasdelta richt als sociaal volkshuisvester met de vervangende nieuwbouw meer op betaalbare woningen voor ouderen en kleine gezinnen en 1-ouder gezinnen met een lager besteedbaar huishoudinkomen, inspelend op de tweede demografische ontwikkeling van een toename van de groep kleine huishoudens met een lager besteedbaar inkomen.

Conclusies
Het bestemmingsplan De Haven is een belangrijk woningbouwprogramma voor de kern Spijkenisse. Met de kwalitatieve toevoegingen van middeldure- en dure koopwoningen voor senioren, empty nesters, startende tweeverdieners en doorstromers levert het project een bijdrage aan een betere balans in de stad voor wat betreft het woningbouwprogramma en de bevolkingssamenstelling. In het rustig, stedelijk woonmilieu is een (sub)-regionaal tekort en in de kern Spijkenisse is er een overschot aan sociale huurwoningen in relatie tot de doelgroep.
Kwantitatief is er tot 2020 en voor de periode 2020-2024 op basis van de woningbehoeftenraming voldoende ruimte om deze woningen te realiseren. Na 2020 vlakt de huishoudengroei weliswaar af, maar door de toename van het aantal kleine gezinnen of 1-persoonshuishoudens, het langer zelfstandig wonen door de veranderingen in de zorg, de positieve economisch ontwikkelingen in de regio en de herstructureringsplannen van woningcorporatie Maasdelta voorziet het programma ook in de woningbouwbehoefte voor de periode 2020 / 2030.

3.4.4 De Elementen

Zoals in de inleiding verwoordt voorziet Het Masterplan in de transformatie van langs de Oude Maas gelegen verouderde bedrijventerreinen in een aantrekkelijk woongebied met ca. 2700 woningen en bijbehorende voorzieningen. Het plangebied, inmiddels is de naam gewijzigd in 'De Elementen', bevat vier deelprojecten: De Dijk, Het Land, Het Park en De Haven.

Het plan De Elementen is een vervolg op eerder door de gemeenteraad vastgestelde beleidsplannen.

Het waarom van de transformatie en waarom juist deze locatie is uitvoerig beschreven. Het plan De Elementen is inmiddels een begrip geworden en geeft nadrukkelijk aan waar Spijkenisse met dit gebied naar toe wil.

De uitvoering van de deelprojecten dient te passen binnen deze algemeen vastgestelde kaders.

3.4.5 Masterplan Spijkenisse Haven

Voor het deelproject De Haven heeft de gemeenteraad op 8 juli 2014 het Masterplan Spijkenisse Haven vastgesteld. In paragraaf 2.2.2 van de toelichting is daarop nader ingegaan.

3.4.6 Welstandsbeleid

De in juli 2004 vastgestelde beleidsnota “Welstand” is in 2009 geactualiseerd. In die nota is De Elementen opgenomen als niveau 1, zijnde een gebied waar extra aandacht voor de ruimtelijke kwaliteit wenselijk wordt geacht. In nieuwe gebieden is het welstandstoezicht gericht op het realiseren van de kwaliteitdoelstellingen uit het opgestelde regieplan of beeldkwaliteitsplan.

3.4.7 Beleid openbare ruimte en groen

Dertig jaar geleden presenteerde Spijkenisse zich al als een groene groeistad met een stadsstructuur van groene vingers met daartussen de nieuwe buurten, met gebruik van oude dijken en kreekruggen.
In het Groenstructuurplan “Spijkenisse Rijp en Groen” uit 1997 wordt een samenhangend beeld gegeven van het groen, zoals dat in de toekomst wordt nagestreefd. Aan de hand van vijf speerpunten wordt het beleid verder uitgewerkt in diverse concrete voorstellen voor het groen in Spijkenisse.

In het verlengde van het Groenstructuurplan is in december 2003 het bomenbeleidsplan vastgesteld. Het hoofddoel van het bomenbeleidsplan was de binnen de gemeente aanwezige boomstructuur benoemen, beschermen en versterken. In feite een leidraad voor het optimaal beheren van bestaande boombeplanting en het stellen van voorwaarden aan de keuze voor nieuwe aanplant. Het beleid wijzigde in die zin, dat niet meer het kappen van bomen centraal stond, maar het behoud ervan. Dit betekent in de praktijk een andere manier van beheren van bomen.
In maart 2005 is de discussienota “uitwerking bomenbeleidsplan” in de commissie ROB aan de orde gesteld. Deze uitwerking bevat de kaders voor het planten en het handhaven van bomen, dan wel het kappen van bomen bij overlast.
Uitgangspunt is het streven naar een bomenbestand, dat binnen de bebouwde omgeving nog voornamelijk bestaat uit duurzaam te beheren bomen met een goede boven- en ondergrondse groeiplaats. Kortom een bomenbestand dat bijdraagt aan het welzijn van mensen in hun woon- en werkomgeving en dat, zeker ook uit ecologisch oogpunt, een positieve impuls geeft aan het (leef)milieu in de kern Spijkenisse. Een voorbeeld hiervan vormt Het Park van De Elementen.

De discussienota eindigt met een aantal aanbevelingen, te weten:

• Herziening van de bepalingen in de kapverordening en uitwerking in beleidsregels voor de beoordeling van aanvragen;
• Instellen bomenfonds; bij onvermijdelijke kap, zonder mogelijkheid tot herplant, wordt een financiële bijdrage geleverd;
• Instellen van een adoptieplan voor waardevolle particuliere bomen;
• Opstellen van een meerjaren onderhouds- en vervangingsplan;
• Minimaliseren van het onderhoud aan minder duurzame bomen;
• Aanpassing budget onderhoud bomen.

Inmiddels is op 29 april 2010 de Groenstructuurvisie Spijkenisse vastgesteld. In deze structuurvisie is vastgehouden aan de oorspronkelijke uitgangspunten. Een visie waarin de samenhang tussen het groen wordt verbeterd en kwaliteit hoog in het vaandel staat. Ook een visie waarin het omliggende landschap nog nauwer bij de stad wordt betrokken. De groenstructuurvisie is een uitstekende leidraad voor de komende jaren. We maken de stad mooier, beter en functioneler. Het eerste beeld van Spijkenisse wordt bepaald door het stedelijk front langs de Oude Maas, veel bedrijvigheid en het centrum. Achter Spijkenisse ligt een robuust polderlandschap met weidse vergezichten, omringd door stevige dijken. Een landschap, door de eeuwen heen gevormd door water en wind. Het is juist dit contrast dat Spijkenisse bijzonder maakt: gericht op Rotterdam en als onderdeel van de polder.
Binnen het verstedelijkt gebied van Rotterdam staat Spijkenisse aan de top van de groene gemeenten. Toch wordt in de recent vastgestelde Structuurvisie expliciet aandacht gevraagd voor de groenstructuur. Er is genoeg groen, maar niet altijd zichtbaar en bereikbaar. In de huidige situatie schiet met name de samenhang in de groenstructuur tekort.
Het doel van de groenstructuurvisie is een basis te leggen voor meer samenhang binnen de groenstructuur en de eigen identiteit van de afzonderlijke delen in de groenstructuur te versterken.
De groenstructuurvisie richt zich op de lange termijn en op het schaalniveau van de gehele stad. Het groen op buurt- en wijkniveau komt gedetailleerd aan de orde bij de uitwerking van de groenstructuur.
De groene lijnen hebben ook een belangrijke ecologische functie als corridors voor bijvoorbeeld kleine zoogdieren, vleermuizen, vogels, vlinders, libellen en andere insecten om zich te verplaatsen vanuit het buitengebied de stad in en uiteraard ook andersom.
In het gewenste totaalbeeld van groene lijnen vormen de groene verbindingen gezamenlijk een groen raster over de stad. Er is sprake van een structuur van 'groene vingers', die vanuit het buitengebied de stad in 'grijpen'. Het totale raster vormt een fijnmazige dooradering van groen in de stad.

Naast de reeds genoemde ecologische functie (flora en fauna) heeft het groene raster ook een belangrijke recreatieve functie.
Om tot een concrete aanpak van verschillende gebieden te komen zijn de volgende programmapunten geformuleerd:

• Parkenvisie
• Rondje Spijkenisse
• Stadsentrees
• Oost-west verbindingen
• Noord-zuid verbindingen
• Wijkgroenstructuurplannen
• Hoofdwegennet
• Ecologische hoofdgroenstructuurkaart

3.4.8 Economie, werkgelegenheid, distributie-planologische aspecten

De doelstelling van het Economisch Beleid, zoals vastgelegd in het in januari 2009 door de gemeenteraad vastgestelde Actieprogramma Economie, is het vergroten van het voorzieningenniveau (bedrijven, kantoren, detailhandel, horeca en overige (gezondheids-) voorzieningen) en het behouden en zo mogelijk vergroten van de werkgelegenheid. Dit betekent in hoofdzaak een voortzetting van het beleid van de voorgaande jaren.

De kern Spijkenisse wil zich graag profileren als een complete, aantrekkelijke, woon- en werkstad en als regiocentrum van Voorne-Putten. Door het scheppen van goede vestigingsvoorwaarden wordt hieraan invulling gegeven. Het moet zowel voor de bedrijven als voor haar werknemers aantrekkelijk zijn om zich in Spijkenisse te vestigen. Dit betekent een voldoende gedifferentieerd woningaanbod en een goede kwaliteit van de woon- en leefomgeving. Daarnaast is de aanwezigheid van een gevarieerd aanbod van en een breed aanbod van consumentenverzorgende dienstverlening van grote invloed. Ook voorzieningen in de sfeer van cultuur, ontspanning en recreatie zijn belangrijke vestigingsvoorwaarden.

Ook is er aandacht voor Spijkenisse als “zorgstad”. De maatschappelijke- en gezondheidszorg biedt hierbij kansen voor werkgelegenheid, maar ook de profilering van Spijkenisse als regionaal dienstencentrum. De prioriteit op dit moment ligt bij de inzet voor een levensloopbestendige stad. In 2010 is het Masterplan wonen, zorg en welzijn gereedkomen.
Hierdoor wordt de positie van Spijkenisse als aantrekkelijke vestigingsplaats verder uitgebouwd.

Het aanbod aan detailhandel, culturele- en overige voorzieningen is geconcentreerd in het nabij gelegen Centrumgebied. Daardoor zullen in het plangebied dergelijke bedrijven slechts in beperkte mate en beperkt van omvang gevestigd kunnen worden.
Vanwege enerzijds de directe relatie met het stadscentrum (onderdeel/uitloper van het centrum) en anderzijds de ligging aan de haven, worden in het plangebied ook enkele niet-woonfuncties, waaronder horeca voorgestaan. De gedachten gaan daarbij uit naar horeca in relatie met de haven/het water. Een kade met horeca met terrassen aan het water, brengt de zo gewenste verbinding van het stadscentrum met het water. Het is niet de bedoeling om de voorzieningen, die specifiek horen bij het centrum van Spijkenisse, te verplaatsen naar het plangebied 'De Haven'. Daarom worden maximum oppervlakten opgenomen voor de functies en wordt -om de kleinschaligheid te bevorderen- geregeld dat een vestiging voor dienstverlening, horeca categorie 1 en kantoor, niet groter mag zijn dan 150 m².

De werkgelegenheid, moet een bepaald kwaliteitsniveau bezitten, waarbij gestreefd wordt naar een evenwichtige- en daarmee gedifferentieerde, economische structuur. Dit houdt in voldoende aandacht voor alle segmenten. Dus niet alleen de (langdurig) werklozen, maar ook schoolverlaters, herintreders en hoger opgeleiden.

3.4.9 Horecabeleid

De toelaatbaarheid van horecabedrijven wordt in Spijkenisse aangegeven via een indeling in klassen/categorieën.
In de regels zijn de hierna genoemde klassen/categorieën van bedrijven onderscheiden. Deze klassen/categorieën van horecabedrijven zijn, in aanmerking genomen de (potentiële) "uitstralingseffecten" van deze bedrijven, gerangschikt in volgorde van zwaarte, waarbij klasse/categorie 1 de lichtste klasse/categorie is.

'horeca categorie 1':
een bedrijf dat is gericht op het verstrekken van maaltijden voor gebruik ter plaatse (restaurantbedrijf, waaronder ook wordt verstaan lunchrooms, eethuizen, bistro's, fastfoodrestaurants, snackbars, broodjeszaken en daarmee naar de aard te vergelijken bedrijven), met uitzondering van een erotisch getinte vermaakfunctie.

'horeca categorie 2'
een bedrijf dat is gericht op het bieden van logies (hotelbedrijf).

'horeca categorie 3':
een bedrijf dat is gericht op het ter plaatse verstrekken van dranken (cafés, bars en daarmee naar de aard te vergelijken bedrijven).

'horeca categorie 4':
elke voor het publiek, al dan niet tegen betaling, toegankelijke locatie die in belangrijke mate is ingericht of wordt gebruikt voor het dansen, zoals discotheken en dancings, waarin al dan niet dranken voor gebruik ter plaatse worden verstrekt, met uitzondering van een erotisch getinte vermaakfunctie.

In het plangebied kan overwegend worden ingezet op categorie 1. Deze horecavormen passen bij de functies en de voorgenomen karakteristiek van het gebied. Het spreekt voor zich dat geen overlast mag worden veroorzaakt.
In het gebiedsdeel nabij de Schenkelweg is het denkbaar een hotel (= horeca categorie 2) te realiseren. Die plek langs een doorgaande verkeersroute en in de directe nabijheid van het centrum lijkt aantrekkelijk voor zo'n in het oog springende functie.

3.4.10 Welzijnsbeleid

Algemeen
Bij de toepassing van aspecten van het welzijnsbeleid (jeugdbeleid, speelruimte, kinderopvang, kunst, cultuur) vormen de volgende beleidsstukken het uitgangspunt. De Kadernota Integraal Jeugdbeleid “Kansen voor Iedereen” uit juni 2007, de Kadernota Lokaal Welzijnsbeleid uit december 2005, de nota Speelruimtebeleid uit 1992 en de nota Cultuur 2009 – 2012 – 2018 uit april 2009. In deze laatste nota is de Verordening Percentageregeling Beeldende Kunst en Vormgeving Spijkenisse opgenomen.

Speelruimtebeleid
Het wettelijk kader van het speelruimtebeleid vloeit voort uit het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK), artikel 31. Speelplaatsen dienen te voldoen aan het Warenwetbesluit Attractie- en Speeltoestellen (voorheen: Besluit Veiligheid Attractie- en Speeltoestellen (BVAS)). De aanwezigheid van voldoende speelruimte is van wezenlijk belang voor de ontwikkeling van jongeren en kinderen. Deze noodzakelijke behoefte ligt dan ook ten grondslag aan het speelruimtebeleid op gemeentelijk niveau (1992). Inhoudelijk betekent dit, dat de formele speelruimte als zodanig ingerichte voorzieningen, als speelplaatsen, trapveldjes, etc. omvat. De informele speelruimten zijn de straat, het plein, het trottoir, etc.
Voor de inrichting van speelruimten dienen inhoudelijke richtlijnen geformuleerd te worden op basis van de onderstaande twee algemeen aanvaarde uitgangspunten:

Speel- en ruimtebehoeften zijn gerelateerd aan leeftijd. Er zijn drie leeftijdsgroepen te onderscheiden, te weten:

• 1. 3 – 6 jaar (blokniveau; tot 100 meter);
• 2. 6 – 12 jaar (buurtniveau; 300 tot 400 meter);
• 3. 12 – 18 jaar (wijkniveau; 800 tot 1000 meter;

Er zijn bepaalde voorwaarden, waaraan de inrichting van de speelruimte vanuit het oogpunt van bespeelbaarheid moet voldoen (leeftijdsafhankelijke inrichting).
Het maken van een speelruimtebeleid is een zaak van bewoners en gemeente samen. Het schetsmatige neerzetten van het beleid en de plannen is een taak van de gemeente. De daadwerkelijke invulling is echter een gezamenlijke keuze van zowel gemeente, als bewoners. Daarbij is het belangrijkste uitgangspunt, dat de omgeving, waarin een speelplaats gelokaliseerd is moet voldoen aan de volgende vijf voorwaarden:

• 1. Veiligheid;
• 2. Bereikbaarheid;
• 3. Herbergzaamheid;
• 4. Herkenbaarheid;
• 5. Samenhang.

Het huidige beleid bestaat uit het in standhouden van bestaande voorzieningen (210 gemeentelijke speelplaatsen en 35 trapveldjes). De landelijke norm is 300 m2 speelruimte per hectare. Het aantal spelende jeugdigen ( 0 – 17 jaar) was in 2006 voor Spijkenisse 59 per hectare. Het landelijke gemiddelde bedroeg 52.

4.1.1 Beleid en regelgeving

Rijksbeleid

Wet op de archeologische monumentenzorg/Verdrag van Malta
Het archeologisch bodemarchief is de grootste bron voor de geschiedenis van Nederland. Het verdrag van Malta regelt de bescherming en het behoud van deze archeologische waarden.
Nederland heeft dit verdrag in 1992 ondertekend en in 1998 geratificeerd. Het Verdrag van Malta (ook wel Verdrag van Valletta genoemd) is geïmplementeerd in de Monumentenwet.
De wet op de archeologische monumentenzorg is in april 2006 door de Tweede Kamer aangenomen en in december van dat jaar door de Eerste Kamer bekrachtigd. Op 1 september 2007 is de wet als onderdeel van de monumentenwet in werking getreden.

Het belangrijkste doel is de bescherming van het archeologische in de bodem (in situ) omdat de bodem doorgaans de beste garantie biedt voor een goede conservering. Vooronderzoek moet duidelijk maken welke archeologische waarden verwacht kunnen worden. Wie de bodem in wil, bijvoorbeeld om te bouwen, kan verplicht worden om een archeologisch vooronderzoek te (laten) uitvoeren. De onderzoeksresultaten bepalen het verdere vervolg; een aanpassing van de bouwplannen of het opgraven van archeologische vondsten. Er wordt uitgegaan van het basisprincipe dat de "verstoorder" betaalt voor het opgraven en het documenteren van de aangetroffen waarden als behoud in de bodem niet tot de mogelijkheden behoort.

Het is verplicht om met nieuwe bestemmingsplannen rekening te houden met de mogelijke aanwezigheid van archeologische waarden.

Provinciaal beleid

Cultuurhistorische Hoofdstructuur Zuid-Holland
De terreinen waarvan de archeologische waarde bekend is, staan aangegeven op de Archeologische Monumenten Kaart (AMK). Op de Indicatieve Kaart van Archeologische Waarden (IKAW) staat de zogenaamde verwachtingswaarde aangegeven. Bij het ontwikkelen van plannen is het van belang de AMK en de IKAW te gebruiken. De provincie Zuid-Holland gebruikt beide kaarten bij advisering en beoordeling van (wijziging van) bestemmingsplannen, bij het verlenen van ontgrondingvergunningen en bij advisering over aanlegvergunningen, bodemsaneringen en peilbesluiten.

Gemeentelijk beleid

De voormalige gemeente Spijkenisse heeft een archeologisch beleid en beleidsinstrumenten ontwikkeld (meest recente versie vastgesteld in 2011), waarmee een tijdige en volwaardige inbreng van archeologische belangen bij ruimtelijke ontwikkelingen is gewaarborgd. Ook worden bestemmingsplannen voorzien van een archeologieparagraaf. Meer specifiek is het doel van het voorgenomen archeologisch beleid om te zorgen:

• 1. voor het behoud van archeologische waarden ter plaatse in de bodem;
• 2. voor de documentatie van archeologische waarden indien behoud ter plaatse niet mogelijk is;
• 3. dat de resultaten van het archeologisch onderzoek bereikbaar en kenbaar zijn voor derden.

Het bovenstaande sluit aan op en komt mede voort uit het rijksbeleid en het provinciale beleid, dat naar aanleiding van het Europese Verdrag van Malta is ontwikkeld en dat aansluit bij de Wet op de archeologische monumentenzorg (Wamz 2007). Belangrijk gemeentelijk toetsinstrument is de Archeologische Waarden- en Beleidskaart Spijkenisse (vastgesteld op 29 juni 2011).

Het vaststellen, waarderen en documenteren van archeologische waarden vindt binnen de archeologische monumentenzorg gefaseerd plaats. Na een bureauonderzoek kan het nodig zijn een archeologische inventarisatie in het veld uit te voeren. De resultaten van de inventarisatie kunnen vervolgens leiden tot een aanvullend archeologisch onderzoek. De resultaten van laatstgenoemd onderzoek vormen het uitgangspunt bij de keuze om een vindplaats te behouden, op te graven, waarnemingen uit te voeren tijdens het bouwproject, of geen verdere stappen te ondernemen.

4.1.2 Onderzoek

Het plangebied maakt deel uit van een archeologisch kansrijk gebied. Op de Archeologische Waarden- en Beleidskaart Spijkenisse (versie 2011) gelden voor een aantal zones binnen dit gebied verschillende archeologische verwachtingen, van laag tot hoog, met hieraan gekoppeld archeologisch beleid. In 2015 is de archeologische verwachting van het havengebied getoetst aan de hand van een bureauonderzoek en een inventariserend veldonderzoek (booronderzoek), in het kader van een herinrichting van het gebied. De resultaten van het onderzoek geven aanleiding om een aantal meters onder maaiveld vrij te geven in verband met de aanwezigheid van opgebrachte grond in allerlei vormen: dijken (nu flink aangetast), havenslib en spuitkades. Voor het plangebied, het mondingsgebied van de haven van Spijkenisse, blijft de verwachting op het aantreffen van scheepswrakken van kracht, deze kunnen bewaard zijn onder de ophogingslagen of op en in de havenbodem. Daarnaast is er een verwachting voor oudere archeologische resten in dieper gelegen bodemlagen.

In de regels worden de cultuurhistorische/archeologische waarden als volgt beschermd:

Waarde - Archeologie - 1
Voor het landgedeelte van het plangebied (Waarde - Archeologie - 1) geldt een bouwregeling en een omgevingsvergunning voor werken, geen bouwwerk zijnde, voor bouw- en graafwerkzaamheden die dieper reiken dan 400 cm beneden maaiveld en die tevens een terreinoppervlakte van meer dan 200 vierkante meter beslaan.

Waarde - Archeologie - 2
Voor het binnen de plangrenzen gelegen water, de haven (Waarde - Archeologie - 2), geldt een bouwregeling en een omgevingsvergunning voor werken, geen bouwwerk zijnde, voor bouw- en graafwerkzaamheden die dieper reiken dan de huidige havenbodem en die tevens een terreinoppervlakte van meer dan 200 vierkante meter beslaan.

4.1.3 Conclusie

Vanuit archeologie en cultuurhistorie bestaan geen bezwaren tegen dit bestemmingsplan.

4.2.1 Beleid en regelgeving

Voor het behoud en de verbetering van de kwaliteit van de woon- en leefomgeving is een juiste
afstemming tussen de verschillende voorkomende functies in de nabijheid van wonen noodzakelijk.
Daarbij kan gebruik worden gemaakt van een milieuzonering die uitgaat van richtinggevende
afstanden tussen hinderlijke functies (in de vorm van gevaar, geluid, geur, stof) en gevoelige
functies. In de brochure “Bedrijven en Milieuzonering” van de Vereniging van Nederlandse
Gemeenten (VNG) (versie 2009) zijn deze richtafstanden opgenomen. Van deze richtafstanden
kan gemotiveerd worden afgeweken.

4.2.2 Onderzoek

In het plangebied was in het gedeelte 'Woongebied - Uit te werken - 1' bedrijvigheid gevestigd die een woningbouwontwikkeling in de weg stond; die bedrijvigheid is inmiddels verdwenen. Daardoor is er van enige hinder van bestaande bedrijvigheid voor de toekomstige woonfunctie geen sprake meer.
Ook het plandeel langs de Veerweg is opgenomen met de bestemming 'Woongebied - Uit te werken - 2', vanwege de aanwezigheid van buiten het plangebied (nog) aanwezige bedrijvigheid. Ter plaatse geldt de beheersverordening 'Haven-Noord' waarin wordt uitgegaan van de bestaande situatie en is geregeld dat bestaande bedrijven mogen worden gewijzigd in bedrijven van ten hoogste categorie 3.1 van de Staat van Bedrijfsactiviteiten. De afstand tussen de perceelsgrenzen van die bedrijven en de grens van de bestemming 'Woongebied - Uit te werken' is ca. 20 m. In de huidige situatie zijn grote delen van het bedrijfsterrein onbebouwd en bevindt de aanwezige bebouwing zich op grotere afstand. Voorts staan anno 2014 verschillende bedrijfsgebouwen leeg. Ook hier zal te zijner tijd in het op te stellen uitwerkingsplan worden ingegaan op de dan nog aanwezige bedrijvigheid en de wijze waarop daarmee wordt omgegaan. Eén van de mogelijkheden daarbij is om in het uitwerkingsplan aan de zijde van de Veerweg (ook) niet-woonfuncties te projecteren. Momenteel worden stedenbouwkundige verkavelingen ontwikkeld op basis waarvan de bestemming kan worden uitgewerkt.

Er is geen onderzoek gedaan naar eventuele toekomstige vestiging van kleinschalige bedrijven of horecagelegenheden in het bestemmingsplan De Haven. Het uitgangspunt is, dat in het totale plan de vestiging van bedrijven, instellingen en horeca mogelijk is. Het gaat daarbij echter om kleinschalige bedrijven.
In het plangebied De Haven wordt ingezet op de 'horeca categorie-1'. Deze horecavorm past bij de voorgenomen functies en karakteristieken van het havengebied. Het spreekt voor zich, dat geen overlast mag worden veroorzaakt. In het plangedeelte nabij de Schenkelweg wordt 'horeca categorie-2' toegestaan, waardoor ter plaatse een hotel kan worden gerealiseerd.

4.2.3 Conclusie

Er kan met dit bestemmingsplan worden voldaan aan de richtafstanden uit VNG-publicatie Bedrijven en Milieuzonering. Met name in het uitwerkingsplan 'Woongebied - Uit te werken - 2' zal dit inzichtelijk worden gemaakt.

4.3.1 Beleid en regelgeving

Wet Bodembescherming (Wbb)
Het doel van deze Wet is het beschermen van de (land- of water-)bodem zodat deze kan worden benut door mens, dier en plant, nu en in de toekomst. Via de Wbb heeft de Rijksoverheid de mogelijkheid algemene regels te stellen voor de uitvoering van werken, het transport van stoffen en het toevoegen van stoffen aan de bodem.
Ontwikkelingen kunnen pas plaatsvinden als de bodem, waarop deze ontwikkelingen gaan plaatsvinden, geschikt is of geschikt is gemaakt voor het beoogde doel. Bij nieuwbouwactiviteiten dient de bodemkwaliteit door middel van onderzoek in beeld te zijn gebracht. In het algemeen geldt dat nieuwe bestemmingen bij voorkeur op een schone bodem dienen te worden gerealiseerd.

Een verontreinigde bodem kan zorgen voor gezondheidsproblemen en tast de kwaliteit van het natuurlijk leefmilieu aan. Daarom is het belangrijk om bij ruimtelijke plannen de bodemkwaliteit mee te nemen in de overwegingen. De Wet bodembescherming (Wbb), Besluit bodemkwaliteit en de Woningwet stellen grenzen aan de aanvaardbaarheid van verontreinigingen.

Indien bij planvorming blijkt dat (ernstige) verontreinigingen in het plangebied aanwezig zijn, wordt op basis van de aard en omvang van de verontreiniging én de aard van de ruimtelijke plannen beoordeeld welke gevolgen dit heeft.

Besluit bodemkwaliteit
Op 1 juli 2008 is het Besluit bodemkwaliteit (volledig) in werking getreden. Het doel van dit besluit
is de bodem beter te beschermen en meer ruimte te bieden voor nieuwe bouwprojecten.
Ook geeft het besluit gemeenten en provincies meer verantwoordelijkheid om de bodem te beheren.
Het Bouwstoffenbesluit (Bsb) is opgenomen in het Besluit bodemkwaliteit. Het besluit heeft
alleen betrekking op steenachtige bouwstoffen. Andere materialen worden in de praktijk ook
toegepast als bouwstof maar vallen niet onder dit besluit. Voor grond en baggerspecie in oppervlaktewater en op landbodems gelden aparte regels die ook in het Besluit bodemkwaliteit zijn
opgenomen; in tegenstelling tot bouwstoffen kunnen ze weer definitief deel gaan uitmaken van
de bodem. Tot slot zijn in het Besluit bodemkwaliteit de kwaliteitsregels voor, ondermeer, bodemonderzoek, bodemsanering en laboratoriumanalyses die worden uitgevoerd door adviesbureaus,
laboratoria en aannemers (bodemintermediairs) vastgelegd. Deze regels zijn bekend
onder de naam Kwalibo (kwaliteitsborging in het bodembeheer). Kwalibo bevat ook maatregelen
om de kwaliteit van ambtenaren die bodembeleid maken of uitvoeren en het toezicht en de
handhaving te verbeteren.

Provinciaal en Regionaal Bodembeleid
Als uitgangspunt om te bepalen of een gebied wel of niet geschikt is voor woningbouw, wordt gebruik gemaakt van de nota "naar een gezamenlijk bodemsaneringsbeleid in de provincie en stad" uit juni 1989, opgesteld door de provincie Zuid-Holland en de gemeenten Den Haag en Rotterdam. Kortweg stelt de nota dat in een geval van herinrichting niet gesaneerd behoeft te worden, indien in de contactzone de geconstateerde waarden de B-waarde uit de Interim-wet Bodemsanering en de Wet Bodembescherming (WBB) niet overschrijden. In de regio Rijnmond voert de DCMR Milieudienst Rijnmond de Wet bodembescherming uit.
Bodemverontreiniging is de chemische toestand van de bodem, waarbij bepaalde stoffen in concentraties boven de streefwaarde aanwezig zijn. Die stoffen hebben ook een interventiewaarde. Dit is het verontreinigingniveau waarboven de kwaliteit van de functie, die de bodem heeft voor mens, plant of dier is verminderd (of dreigt te worden verminderd).

Een bodemverontreiniging die geheel of grotendeels is ontstaan na 1 januari 1987, wordt een 'nieuwe bodemverontreiniging' genoemd. In 1987 is de zorgplicht in de Wet bodembescherming opgenomen. De zorgplicht houdt in, dat nieuwe gevallen van bodemverontreiniging meteen helemaal opgeruimd moeten worden, ongeacht de aangetroffen gehalten en risico's van de verontreinigende stoffen.
Een verontreiniging die is ontstaan vóór 1987 wordt een 'historische bodemverontreiniging' genoemd.
Als de interventiewaarde voor een of meer stoffen is overschreden in een bodemvolume dat kleiner is dan 25 m3 grond en/of 100 m3 grondwater, wordt dit een 'niet ernstige verontreiniging' genoemd. Als de interventiewaarde is overschreden in minimaal 25 m3 grond en/of 100 m3 grondwater, wordt dit een 'ernstige verontreiniging' genoemd. Daarvoor wordt in een beschikking bepaald of er risico's zijn voor mens, plant of dier, waardoor de bodem met spoed moet worden gesaneerd. Als er risico's zijn, wordt ook bepaald, wanneer de sanering moet beginnen. Dit is meestal binnen 4 jaar.

Provinciale milieuverordening en bodemenergie
De Provinciale milieuverordening Zuid-Holland (PMV) is op 27 maart 2013 gewijzigd door het opnemen van regels voor bodemenergiesystemen voor milieubeschermingsgebieden voor grondwater. Hoewel de provincie ambities heeft op het gebied van duurzame energievoorziening, waaronder het toepassen van bodemenergie, zijn er bezwaren tegen bodemenergiesystemen binnen milieubeschermingsgebieden voor grondwater. De provincie dient binnen deze gebieden de kwaliteit van het grondwater te beschermen ten behoeve van de drinkwaterwinning. Daartoe moet zij op grond van de Wet milieubeheer regels opnemen in de PMV. Vanuit deze verantwoordelijkheid dienen voor bodemenergiesystemen binnen genoemde gebieden in de PMV verdergaande beperkingen te gelden dan het algemene beschermingsniveau van het Besluit bodemenergiesystemen. Gelet op de bezwaren tegen bodem- energiesystemen binnen genoemde gebieden, zijn daarom in de PMV expliciete verbodsbepalingen voor die gebieden opgenomen.

4.3.2 Onderzoek

Gedeelte Elementenweg- haven 
Aan de van de beschikbare bodeminformatie is vastgesteld dat het gedeelte van het plangebied gelegen tussen de Elementenweg en de haven zich bevindt op een voormalige ophoging. Het betreft een ophoging met havenslib. Voor wat betreft de tot voor kort in het plangebied gevestigde bedrijvigheid zijn alle mogelijke verontreinigingen, door middel van historisch en verkennend bodemonderzoek in kaart gebracht en onderzocht. Daar waar verontreinigingen zijn aangetroffen heeft, conform de Wet bodembescherming (Wbb), sanering plaatsgevonden en is de kwaliteit zodanig verbeterd, dat de normen voor de functie wonen zijn gewaarborgd. Gezien de locatiespecifieke omstandigheden is speciale aandacht besteed aan de geohydrologische omstandigheden binnen het plangebied en de effecten hiervan op de bodemkwaliteit.

In verband met de voorgenomen woningbouw zijn in dit kader aanvullende maatregelen noodzakelijk. Momenteel worden diverse oplossingsvarianten onderzocht en nader uitgewerkt. Afhankelijk van de nader te bepalen maatregelen kan het zijn dat een mogelijke gebruiksbeperking van gronden, voortvloeiend uit de instandhouding van een eventueel aan te brengen leeflaag, moet worden vastgelegd in het bestemmingsplan. Hiertoe is in het bestemmingsplan een wijzigingsbevoegdheid opgenomen op basis waarvan aan de verschillende bestemmingen de aanduiding 'milieuzone - bodembeschermingsgebied' kan worden gegeven. Op basis van deze aanduiding kunnen in de toekomst, indien noodzakelijk, aan de bestemming regels worden toegevoegd.

Gedeelte haven- Veerweg
Het gedeelte van het plangebied globaal gelegen tussen de haven en de Veerweg wordt aangelegd in de bestaande haven. Grofweg wordt door het slaan van een damwand en het aanbrengen van grond de haven versmald en ontstaat een gebied geschikt voor bebouwing. De inrichting voorziet in een menging van functies waaronder woningbouw. De op te brengen grond is afkomstig uit de te graven havenkommen, zo nodig wordt tevens “schone” grond aangebracht om de functie “wonen” te kunnen waarborgen.

De bodemkwaliteit van de haven is vastgesteld in een verkennend waterbodemonderzoek d.d. 4 mei 2010 (kenmerk 0950301C). De waterbodem is deels vervuild met niet verspreidbare baggerspecie. Voor de uitvoering van het werk zal vanuit civieltechnische overwegingen, de waterbodem is onvoldoende stabiel, de bodem worden afgegraven en na specifieke bemonstering worden afgevoerd.

Bodemkwaliteitskaart en een bodembeheersplan
Voor het plangebied De Elementen is uitvoerig aandacht besteed aan het aspect bodemkwaliteit. In dit kader is voor het gedeelte van het plangebied gelegen tussen de Elementenweg en de haven conform de eisen uit het Besluit bodemkwaliteit een bodemkwaliteitskaart en een bodembeheersplan opgesteld. Deze regels voor grondverzet zijn op 28 oktober 2009 door de raad vastgesteld en worden in 2015 geactualiseerd.
Met het opnemen van regels voor grondverzet binnen het plangebied en de vigerende wet- en regelgeving wordt in voldoende mate geborgd dat de bodemkwaliteit voldoet aan de eisen en normen die gelden voor de beoogde woonfunctie binnen het bestemmingsplan. Zowel voor het gebied Elementenweg- haven als voor het gebied haven- Veerweg is de bodemkwaliteitskaart van toepassing en kan grondverzet plaatsvinden in het kader van de bodemkwaliteitskaart. Binnen de plangrenzen is nader onderzoek niet nodig, dit is alleen nodig indien grond afgevoerd wordt buiten het plangebied of gebiedsvreemde grond wordt aangevoerd.

4.3.3 Conclusie

Met inachtneming van het bovenstaande levert de bodemkwaliteit in het plangebied geen belemmeringen op voor het vaststellen van het bestemmingsplan. Vanuit een oogpunt van milieuhygiënische bodemkwaliteit bestaat er geen bezwaar tegen de in dit bestemmingsplan opgenomen bestemmingen.

4.4.1 Beleid en regelgeving

Duurzaam bouwen staat voor het ontwikkelen en beheren van de gebouwde omgeving met respect voor mens en milieu zodat kan worden voorzien in de behoefte van de huidige generatie zonder dat voor toekomstige generaties de mogelijkheid wordt ontnomen om ook in hun behoeften te kunnen voorzien. Duurzaam bouwen is daarmee onderdeel van de kwaliteit van de gebouwde omgeving.
Bij alle nieuwe ontwikkelingen wordt voorgenomen zo duurzaam mogelijk te bouwen. Dit houdt ook in dat gebruik wordt gemaakt van duurzame materialen. Voorts geldt dat uiteraard wordt voldaan aan de duurzaamheids eisen uit het Bouwbesluit.
Volgens dit bouwbesluit moet de EPC-waarde van een gebouw (de waarde, die aangeeft hoe zuinig een bebouw met energie omspringt) maximaal 0,4 bedragen. De haalbaarheid van het aspect duurzaam bouwen wordt haalbaar geacht. Bij de eventuele toepassing van ondergrondse energieopslagsystemen speelt de wet- en regelgeving een voorname rol. Hierbij dient onderscheid gemaakt te worden tussen open en gesloten systemen. Voor open systemen is de Waterwet van toepassing. Gesloten energieopslagsystemen vallen momenteel nog niet onder een wettelijk kader.
Naast energie wordt er ook gedurende de uitvoering van het gehele project De Elementen gezocht naar hergebruik van materiaal. Tijdens de sloop vrijgekomen (natuurstenen) klinkers worden bijvoorbeeld hergebruikt voor de nieuwe bestrating in zowel het deelgebied Het Land als mogelijk ook in De Haven. Grond wordt efficiënt opgeslagen en hergebruikt binnen het plangebied zodat onnodig zwaar transport wordt vermeden.

4.4.2 Onderzoek

Aansluitend bij het regionale convenant “Verbeteren energieprestatie nieuwbouw” is er op initiatief van de Stadsregio Rotterdam een energievisie opgesteld voor dit plangebied. Hier is ook subsidie voor toegekend. Deze energievisie stelt het ambitieniveau om een EPC-waarde van 0 te realiseren. Deze energievisie is op 24 april 2013 aan de Stadsregio aangeboden.

4.4.3 Conclusie

Dit bestemmingsplan is gericht op een zo duurzaam mogelijke planvorming en dat er wordt voldaan aan de laatste duurzaamheidseisen uit het Bouwbesluit.

4.5.1 Beleid en regelgeving

Alle ruimtelijke plannen moeten worden getoetst aan het externe veiligheidsbeleid. Deze verplichting is voor wat betreft de risico's van bedrijven vastgelegd in het Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi),
voor buisleidingen in het Besluit externe veiligheid buisleidingen (Bevb) en in de circulaire
Risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen (cRNVGS) voor wat betreft het transport van gevaarlijke
stoffen. De toetsing aan het externe veiligheidsbeleid moet worden uitgevoerd als het plangebied
gelegen is binnen het invloedsgebied van een risicobron. Wanneer dit het geval is moet beoordeeld
worden of het plan voldoet aan de grens, c.q. richtwaarde van het plaatsgebonden risico van deze
risicobron. Verder zal in dat geval het groepsrisico beschouwd en onderzocht moeten worden. Tevens
dient advies te worden gevraagd bij de Veiligheidsregio Rijnmond (VRR).
De DCMR Milieudienst Rijnmond heeft op verzoek van de gemeente een inventarisatie gemaakt van alle risicovolle inrichtingen en transportroutes, die invloed kunnen hebben op het gemeentelijk grondgebied.

Deze inventarisatie heeft de basis gevormd voor de opgestelde visie externe veiligheid “Spijkenisse
Veiliger ” die d.d. 21 maart 2012 door de gemeenteraad is vastgesteld.
Als algemene visie op externe veiligheid is geformuleerd, dat risico's onvermijdelijk zijn. Vanwege de
ligging van Spijkenisse ten opzichte van het havenindustriegebied en bijbehorende transportroutes is het een utopie om te denken, dat het gemeentebestuur de burgers absolute veiligheid kan garanderen. Er zullen altijd risico's blijven bestaan. In de huidige situatie wordt binnen de gemeente voldaan aan de externe veiligheidsnormen en is het in die zin “veilig genoeg””. Op enkele plaatsen kan het
mogelijk veiliger, vaak gaat het dan om zaken die buiten de invloed en competenties liggen van de
gemeente. Uitgangspunt voor de gemeente is om samen met bedrijven en partners zoals de DCMR,
Milieudienst Rijnmond en de VRR de veiligheidssituatie in die gevallen te verbeteren.
Kernpunt van het gemeentelijk externe veiligheid beleid is verder, dat de gemeente bij
nieuwe ruimtelijke ontwikkelingen rekening houdt met de door de veiligheidsregio Rotterdam-Rijmond
aangehouden effectzones bij ongevallen en de daaraan gerelateerde gewenste maatregelen
(kwetsbaarheidszonemodel VRR ).

Besluit externe veiligheid inrichtingen
Het Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi) is sinds 27 oktober 2004 van kracht.
Het besluit verplichtte gemeenten risicovolle situaties van inrichtingen ten opzichte van kwetsbare bestemmingen binnen 3 jaar te saneren als het plaatsgebonden risico hoger was dan 10-6. Voor wat betreft het groepsrisico is de verantwoordingsplicht wettelijk geregeld. Het Bevi werkt door in besluitvorming op grond van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht en de Wet ruimtelijke ordening, zoals bestemmingsplannen.

Besluit externe veiligheid buisleidingen
Sinds 1 januari 2011 geldt het Besluit externe veiligheid buisleidingen. Hierin zijn risicoafstanden opgenomen voor ondergrondse buisleidingen met gevaarlijke stoffen.
Voor wat betreft het groepsrisico is de verantwoordingsplicht wettelijk geregeld. Het Bevb werkt door in besluitvorming op grond van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht en de Wet ruimtelijke ordening, zoals bestemmingsplannen.

Circulaire risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen
In de circulaire risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen geeft het Rijk hun beleid aan over de afweging tussen veiligheidsbelangen die een rol spelen bij het vervoer van gevaarlijke stoffen in relatie tot de omgeving. Bij het opstellen van deze circulaire is zoveel mogelijk aangesloten op de systematiek zoals die is opgenomen in het Bevi.

Provinciaal beleid: CHAMP
De Provincie Zuid- Holland heeft, om het begrip groepsrisico en de bijbehorende motivatieplicht (bij overschrijdingen van de oriënterende waarde) inhoud te geven de CHAMP-benadering ontwikkeld. CHAMP is een acroniem voor: Communicatie, Horizon, Anticipatie, Motivatie en Preparatie. Eerder genoemde toetsingskader is een aanvulling op en in sommige gevallen een invulling van de CHAMP plicht.
De voorgenomen ontwikkeling wordt met behulp van de CHAMP methodiek tegen het licht gehouden.

Gemeentelijk beleid: Visie Externe veiligheid
Bij Externe Veiligheid gaat het om de gevaren die de directe omgeving loopt in het geval er iets mis mocht gaan tijdens de productie, het behandelen of het vervoer van gevaarlijke stoffen. De daaraan verbonden risico's moeten aanvaardbaar blijven.
Er worden twee normstellingen gehanteerd:

• Het Plaatsgebonden Risico (PR) richt zich vooral op de te realiseren basisveiligheid voor burgers.
• Het Groepsrisico (GR) stelt beperkingen aan de maatschappelijke ontwrichting als gevolg van calamiteiten met gevaarlijke stoffen.

Plaatsgebonden risico
Het plaatsgebonden risico is een maat voor het overlijdensrisico op een bepaalde plaats.
Bij plaatsgebonden risico gaat het om de kans per jaar dat een gemiddelde persoon op een bepaalde geografische plaats in de omgeving van een transportroute overlijdt als rechtstreeks gevolg van een ongeval met gevaarlijke stoffen op deze transportroute, er van uitgaande dat die persoon onbeschermd en permanent op deze plaats aanwezig is.
Anders gezegd, het plaatsgebonden risico is een rekenkundig begrip. Het plaatsgebonden risico kan worden weergegeven door een lijn op een kaart die de punten met een gelijk risico met elkaar verbindt (zogeheten: risicocontour). Dergelijke contouren zijn van belang bij de beoordeling of een risicovolle activiteit of een risicogevoelige bestemming op een bepaalde plaats kan worden toegelaten. Voor plaatsgebonden risico is door de rijksoverheid voor nieuwe situaties een grenswaarde vastgesteld van 10-6/jaar.

Groepsrisico
Het groepsrisico drukt de kans per jaar uit dat een groep mensen van minimaal een bepaalde omvang overlijdt als direct gevolg van één ongeval op de transportroute waarbij gevaarlijke stoffen betrokken zijn. Dit risico laat zich niet in de vorm van een risicocontour op een kaart weergegeven, maar kan wel worden vertaald in een dichtheid van personen per hectare.
Hoe meer personen per hectare in het schadegebied van een hier bedoeld ongeval aanwezig zijn, hoe groter het aantal (potentiële) slachtoffers is. Het groepsrisico kan worden weergegeven in een grafiek met op de horizontale as het aantal dodelijke slachtoffers en op de verticale as de cumulatieve kansen per jaar op ten minste dat aantal slachtoffers. Het groepsrisico is in tegenstelling tot het plaatsgebonden risico een oriënterende waarde.

4.5.2 Onderzoek

Op basis van de inventarisatie van de DCMR Rijnmond het het plangebied te maken met verschillende risicobronnen, te weten:

• Shell Nederland Raffinaderij B.V.
• De Oude Maas, route Botlek brug - Drechtsteden
• De Witte Pomp Noordeinde (LPG - tankstation)
• A 15 Spijkenisse -Hoogvliet Aveling
• spoortraject Europoort-Botlek (baanvak 56).

Doordat het plangebied buiten het groepsrisicoaandachtsgebied van 200 m ligt van de A15 en het spoortraject, behoeft volgens het toekomstig Besluit externe veiligheid transport, het groepsrisico van deze twee risicobronnen niet verantwoord te worden.
Met het LPG tankstation de Witte Pomp, met een vulpunt aan de Veerweg, is overeenstemming bereikt over het beëindigen van de activiteit per 1 november 2015. Om die reden is dit vulpunt eveneens niet in het onderzoek opgenomen. Voor de volledigheid wordt opgemerkt dat ten behoeve van de Externe Veiligheidsvisie van de gemeente door DCMR op 9 februari 2012 verschillende risicobronnen zijn geïnventariseerd en dat daaruit blijkt dat dit vulpunt in de huidige situatie onder de oriënterende waarde ligt. In het nu aan de orde zijnde bestemmingsplan is opgenomen dat in de omgeving van het vulpunt alleen gebouwd kan worden via een uitwerkingsplan. Uitgangspunt is dat op het moment van het vaststellen van het uitwerkingsplan het LPG-vulpunt is verwijderd.

4.5.3 Conclusie

Omdat geen van de risicobronnen knelpunten opleveren op het gebied van het plaatsgebonden risico, er slechts een geringe toename van het groepsrisico is te verwachten, er binnen het plangebied de Elementen bij alle projectfases veel inspanningen zijn verricht om de situatie op het gebied van externe veiligheid in kaart te brengen en daar nimmer grote knelpunten zijn vastgesteld, acht de gemeente het verantwoord dit bestemmingsplan in procedure te brengen. Het externe veiligheidsbeleid vormt naar het inzicht van de gemeente dan ook geen belemmering voor het vaststellen van het onderhavige bestemmingsplan.

4.5.4 Verantwoording

Bij de vaststelling van het bestemmingsplan “De Haven” is door de gemeenteraad formeel verantwoording afgelegd met betrekking tot de vastgestelde overschrijding van de oriënterende waarde voor het groepsrisico. Met betrekking tot de woningbouwontwikkeling voorzien in het voorliggende bestemmingsplan is op 30 oktober 2014 door DCMR Milieudienst Rijnmond geadviseerd. Het advies is als bijlage aan het bestemmingsplan toegevoegd.
Uit het advies blijkt dat als risicobron voor het plangebied uitsluitend Shell Raffinaderij B.V. van belang is. De groepsrisicoberekening geeft aan dat door de voorgenomen woningbouwontwikkeling weliswaar het groepsrisico beïnvloedt maar dat deze beïnvloeding verwaarloosbaar is. Volgens het advies kan volstaan kan worden met het overnemen van het advies van de Veiligheidsregio Rotterdam(VRR). Deze adviezen d.d. 6 juni 2014 en 28 november 2014, gegeven in het kader van het (voor-)overleg 3.1.1 van het Besluit ruimtelijke ordening zijn in het bestemmingsplan verwerkt. Nu de overschrijding van de oriënterende waarde voor het groepsrisico een zeer beperkt karakter heeft en de adviezen van de VRR zijn en worden toegepast, bestaan voor de voorgenomen ontwikkeling vanuit externe veiligheidsoverwegingen geen bezwaren. Door de vaststelling van het bestemmingsplan zal deze verantwoording expliciet zijn vastgelegd.

4.6.1 Beleid en regelgeving

Wet geluidhinder
Op grond van artikel 76 van de Wet geluidhinder wordt bij de vaststelling van een bestemmingsplan dat geheel of gedeeltelijk betrekking heeft op gronden behorende tot een zone als bedoeld in artikel 74 van de Wet geluidhinder, voor de geluidsbelasting op de gevels van woningen langs die weg, de waarden in acht genomen die ingevolge artikel 82 en 100 als ten hoogste toelaatbaar worden aangemerkt.
Artikel 74 van de Wet geluidhinder stelt dat voor het bepalen van de geluidsbelasting iedere weg in beschouwing dient te worden genomen, tenzij er sprake is van woonerf, dan wel van een maximum snelheid van 30 km/u. De omvang van het gebied dat in de beschouwing moet worden betrokken hangt af van het aantal rijstroken van de weg. Voor wegverkeerslawaai geldt een voorkeursgrenswaarde van 48 dB; de maximale ontheffingswaarde is 63 dB.
Voor spoorweglawaai geldt een voorkeursgrenswaarde van 55 dB en een maximale ontheffingswaarde tot 68 dB.
De Wet geluidhinder verplicht om industrieterreinen waarop lawaaiveroorzakende bedrijven zijn of kunnen worden gevestigd te zoneren. Bij de zonering worden primair de grenzen vastgelegd van het gebied waarbinnen lawaaimakende bedrijven gevestigd mogen zijn. Vervolgens wordt ten behoeve van het gezoneerde industrieterrein de zonegrens bepaald en vastgesteld. Het gebied binnen de zonegrens vormt het aandachtsgebied. De binnen het aandachtsgebied geldende wettelijke voorkeursgrenswaarde, dan wel de binnen de zone vastgestelde hogere waarden -max. 55 dB(A)- zijn bepalend voor de toelaatbaarheid van geluidproducerende activiteiten.
Buiten de geluidszone mag de geluidsbelasting als gevolg van de bedrijven op het gezoneerde industrieterrein niet meer bedragen dan 50 dB(A).

4.6.2 Onderzoek

Het plangebied heeft te maken met geluidsbelasting van verschillende geluidsbronnen en van meerdere kanten. Er is sprake van industrielawaai en wegverkeerslawaai. Het wettelijk kader wordt gevormd door de Wet geluidhinder (Wgh). In de Wgh zijn geluidsgevoelige bestemmingen aangewezen, zoals woningen en scholen. Daarnaast zijn voor de verschillende bronnen van lawaai geluidszones en voorkeursgrenswaarden benoemd.
Wanneer voorkeursgrenswaarden worden overschreden, kunnen burgemeester en wethouders hogere waarden vaststellen. De maximaal te ontheffen waarden zijn eveneens vastgelegd.
De Wgh geeft het kader voor het vaststellen van een hogere waarde. Voor het bepalen van de benodigde motivering van een hogere waardenbesluit geeft de Wgh aan de gemeente een zekere beleidsvrijheid. De Wgh stuurt in eerste instantie op het voldoen aan de voorkeursgrenswaarden. Wanneer dit niet lukt, moeten maatregelen worden onderzocht om dit alsnog te bewerkstelligen. De Wgh hanteert daarbij de voorkeursvolgorde bronmaatregelen – overdrachtsmaatregelen – maatregelen bij de ontvanger.
Voor het vaststellen van hogere waarden heeft de gemeente in 2009 de beleidsregel 'Vaststelling hogere waarde' vastgesteld. In dit beleid zijn gemeentelijke eisen vastgelegd voor het toekennen van hogere waarden. De eisen hebben betrekking op:

• geluidsluwe zijde
• geluidsluwe buitenruimte (indien van toepassing)
• woningindeling

Bij het vaststellen van de hogere waarden die voor dit bestemmingsplan noodzakelijk zijn, zal dit beleid worden gevolgd.
Het akoestisch onderzoek van DCMR Milieudienst Rijnmond d.d. 26 november 2014 geeft aan dat zowel op het gebied van verkeerslawaai, als industrielawaai hogere waarden dienen te worden vastgesteld. Het akoestisch onderzoek is als bijlage bij dit bestemmingsplan gevoegd.

4.6.3 Conclusie

Vanuit een oogpunt van geluidhinder bestaat er geen bezwaar tegen dit bestemmingsplan.

4.7.1 Beleid en regelgeving

De Wet luchtkwaliteit van 15 november 2007 is één van de maatregelen die de overheid heeft getroffen om:

• Negatieve effecten op de volksgezondheid als gevolg van te hoge niveaus van luchtverontreiniging aan te pakken;
• Mogelijkheden voor ruimtelijke ontwikkeling te creëren ondanks de overschrijdingen van de Europese grenswaarden voor luchtkwaliteit.

In de wet zijn regels en grenswaarden opgenomen voor zwaveldioxide en stikstofoxiden, zwevende deeltjes, lood, koolmonoxide en benzeen. Van deze grenswaarden mag niet worden afgeweken. De plandrempels zijn voor de jaren 2007 tot en met 2010 voor alle stoffen, behalve stikstofdioxide, gelijk aan de grenswaarden.
Met deze Wet is tevens ingezet op het opstellen van het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (afgekort NSL).

Op 31 juli 2009 heeft de Minister van VROM het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL) vastgesteld. Het NSL bevat de maatregelen die vereist zijn om tijdig te voldoen aan de grenswaarden voor luchtkwaliteit van richtlijn 2008/50/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 mei 2008 betreffende de luchtkwaliteit en schonere lucht voor Europa. Het NSL biedt ook de onderbouwing voor de in het NSL genoemde ruimtelijke projecten met gevolgen voor de luchtkwaliteit. Het NSL heeft een looptijd van vijf jaar en is op 1 augustus 2009 in werking getreden.

Artikel 15.6, eerste lid, onder c van de Wet milieubeheer biedt de mogelijkheid om projecten te realiseren die “niet in betekenende mate” (NIBM) bijdragen aan de concentratie van een stof waarvoor de richtlijnen een grenswaarde bevatten. Nadere toetsing aan de grenswaarden is in dat geval niet nodig. Omdat in Nederland alleen de concentraties PM10 (fijnstof) en NO2 (stikstofdioxide) de grenswaarden dreigen te overschrijden, richt de uitwerking van het begrip NIBM zich op deze twee stoffen.

Het begrip NIBM is gedefinieerd in de algemene maatregel van bestuur “niet in betekenende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen)”, kortweg het Besluit NIBM. Een bijdrage aan de concentratie PM10 of NO2 wordt als “in betekenende mate” (IBM) beschouwd als de bijdrage groter is dan 3% van de jaargemiddelde grenswaarde voor één van beide stoffen. Een project wordt dus aangemerkt als NIBM als de bijdrage van dat project niet groter is dan 1,2 ug/m3 PM10 én niet groter dan 1,2 ug/m3 NO2. Als dit aannemelijk kan worden gemaakt, is een nadere toetsing of onderbouwing wat betreft de luchtkwaliteit niet nodig.

Deze grens van 3% is gekoppeld aan de werking van het NSL. Het effect van het NSL-maatregelenpakket is namelijk zo groot dat de grenswaarden ook worden bereikt als projecten onder deze 3%-grens niet afzonderlijk, op projectniveau, worden gecompenseerd voor hun effect op de luchtkwaliteit. De effecten van deze projecten worden met andere woorden op programmaniveau gecompenseerd.

Totdat het NSL definitief was vastgesteld, gold een grens van 1%. Ook deze 1%-grens is in het Besluit NIBM opgenomen, maar is in de context van dit NSL niet langer relevant.

Om het beoordelen van projecten te vergemakkelijken, is de 3%-grens voor een aantal categorieën projecten 'vertaald' in een getalsmatige grens. Dat is gebeurd in de ministeriële regeling NIBM (Regeling NIBM). Voorbeelden hiervan zijn woningbouwlocaties, kantoorlocaties en bepaalde landbouwinrichtingen. Zo is in voorschrift 3A.2 in bijlage 3A van de Regeling NIBM bepaald wanneer een woningbouwplan NIBM is. Dit is het geval in de volgende situaties:

• het plan omvat niet meer dan 1.500 woningen met één ontsluitingsweg;
• Het plan omvat niet meer dan 3.000 woningen met twee ontsluitingswegen met een gelijkmatige verkeersverdeling over beide wegen.

Voorschrift 3A.1 bevat een soortgelijke regeling voor kantoorlocaties. De NIBM-grens is dan 100.000 m2 bruto vloeroppervlak bij één ontsluitingsweg en 200.000 m2 bij twee ontsluitingswegen met een gelijkmatige verkeersverdeling.

Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL)
Een belangrijk element in de Wet milieubeheer is het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL). Binnen dit programma werken het Rijk, de Provincies en gemeenten samen om de Europese eisen voor luchtkwaliteit te realiseren. Per 1 augustus 2009 is het NSL officieel in werking getreden. Het doel van het NSL is dat in Nederland vanaf 2011 aan de normen voor PM10 en vanaf 2015 aan de normen voor NO2 voldaan wordt. In het kader van het NSL is een nieuw begrip geïntroduceerd, namelijk het begrip “niet in betekenende mate”.

Op basis van de Wet milieubeheer en het NSL kan gesteld worden dat een project/plan doorgang kan vinden wanneer:

• het project of plan “niet in betekenende mate” bijdraagt aan een verslechtering van de luchtkwaliteit;
• het project leidt niet tot overschrijding van grenswaarden;
• er worden grenswaarden overschreden, maar ten gevolge van het project is er per saldo sprake van een verbetering van de concentratie van de betreffende stof of een gelijkblijvende concentratie van de betreffende stof;
• er worden grenswaarden overschreden, maar ten gevolge van een door het project optredend effect of een met het plan samenhangende maatregel is er per saldo sprake van een verbetering van de concentratie van de betreffende stof of blijft de concentratie gelijk;
• het project is genoemd of beschreven in, dan wel past binnen of is in elk geval niet strijdig met het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit.

4.7.2 Onderzoek

Het plan De Elementen is een omvangrijke woningbouwontwikkeling. Er moet rekening worden gehouden met het anti-cumulatiebeginsel (artikel 5 van het besluit NIBM). Hierin is aangegeven dat als er in de directe omgeving van een deelplan (binnen 1000 meter) en binnen afzienbare tijd ook nog andere ontwikkelingen gepland zijn, deze ontwikkelingen dan samen beoordeeld moeten worden. Om de effecten op de luchtkwaliteit van het totale plan in beeld te brengen is een luchtonderzoek uitgevoerd. Het plangebied is onderdeel van De Elementen met in totaal meer dan 3000 woningen en daardoor is er geen sprake van een NIBM-plan als bedoeld in genoemd artikel 3A.2.
In het kader van het bestemmingsplan 'De Haven' is onderzoek naar de luchtkwaliteit uitgevoerd (DCMR 22 februari 2013).
Uit de rekenresultaten blijkt dat langs geen van de beschouwde wegen overschrijdingen optreden van de grenswaarden voor de luchtkwaliteit in 2020. De resultaten liggen zelfs ver onder de normen, zowel gebruik makende van de verkeerscijfers uit MER De Elementen, als met de verkeerscijfers uit bestemmingsplan 'De Haven'.
Het rapport luchtkwaliteit is als bijlage bij dit bestemmingsplan gevoegd.

4.7.3 Conclusie

Uit het onderzoek blijkt dat er geen overschrijdingen optreden van de grenswaarden van de luchtkwaliteit.
Vanuit het oogpunt van luchtkwaliteit is er geen bezwaar tegen de voorgestane ontwikkelingen in het plangebied.

4.8.1 Beleid en regelgeving

Rijksbeleid

Flora- en faunawet
De Flora- en faunawet waarborgt de bescherming van veel in het wild voorkomende inheemse planten en dieren. In de wet is onder meer bepaald dat beschermde dieren niet gedood, gevangen of verontrust mogen worden en planten niet geplukt, uitgestoken of verzameld mogen worden (algemene verbodsbepalingen artikel 8 t/m 12). Verder is het niet toegestaan om hun directe leefomgeving, waaronder nesten en holen, te beschadigen, te vernielen of te verstoren. De Flora- en faunawet heeft dan ook belangrijke consequenties voor ruimtelijke ingrepen. Naast de wettelijke verbodsbepalingen is er altijd sprake van een algemene zorgplicht (artikel 2). Iedereen dient voldoende zorg in acht te nemen voor dieren, planten en hun leefomgeving. Dit houdt onder andere in dat handelingen worden nagelaten die negatieve gevolgen hebben voor soorten of dat maatregelen worden genomen om negatieve gevolgen te voorkomen.
Onder bepaalde voorwaarden is het mogelijk ontheffing van de Flora- en faunawet te krijgen. Artikel 75 biedt de mogelijkheid om ontheffing aan te vragen van overtreding van de verboden uit de artikelen 8 tot en met 18. Ontheffingen worden verleend door de Minister van Economische zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) voorheen het Ministerie van LNV. Met ingang van de WABO per 1 oktober 2010 is de Flora en faunawet “aangehaakt” bij de WABO-procedure. In plaats van een ontheffing Ff-wet wordt er dan een zogenaamde “verklaring van geen bedenkingen” (VVGB) afgegeven. Het afgeven van een VVGB vormt dan een onderdeel van de omgevingsvergunning. Het is echter nog steeds mogelijk om een aparte ontheffing aan te vragen bij het Ministerie van ELI, met als voordeel dat de doorlooptijd van de procedure korter kan zijn. Ontheffingen worden alleen verleend als aan bepaalde voorwaarden van zorgvuldigheid is voldaan. In de Flora- en faunawet zijn onder artikel 75 drie tabellen met soorten opgenomen waarvan het beschermingsregime verschilt. Dit hangt samen met de zeldzaamheid en kwetsbaarheid van de betreffende soorten. Voor de voorgenomen ontwikkeling is onderzoek nodig.

Natuurbeschermingswet 1998/Natura 2000-gebied
De Natuurbeschermingswet ziet toe op de bescherming van specifiek aangewezen gebieden ten behoeve van specifieke instandhoudingsdoelen die worden vastgelegd in de aanwijzingsbesluiten van deze “Natura-2000” gebieden. De instandhoudingsdoelstellingen zijn verder uitgewerkt in o.a. het Natura 2000 doelendocument (Ministerie van LNV 2007) en ontwerpaanwijzingsbesluiten. Krachtens Artikel 10a tweede lid Nb-wet dienen de instandhoudingsdoelstellingen te worden gewaarborgd van de leefgebieden van soorten en habitats die genoemd zijn in het aanwijzingsbesluit. Het gaat daarbij om het behoud van leefgebied voor soorten en habitats die op Europese schaal bedreigd zijn.
Per 1 oktober 2005 is een Nb-wet vergunning verplicht voor alle nieuwe projecten en handelingen die, gelet op de instandhoudingsdoelen:

• de kwaliteit van de natuurlijke habitats van soorten in het gebied kunnen verslechteren
• een verstorend effect kunnen hebben voor de soorten waarvoor het gebied is aangewezen
• de natuurlijke kenmerken van het gebied kunnen aantasten.

Daarnaast is er voor elk nieuw plan een goedkeuringsbesluit nodig (art. 19) indien door dat plan, gelet op de instandhoudingsdoelen:

• de kwaliteit van de natuurlijke habitats en de habitats van soorten in het gebied kunnen verslechteren
• een verstorend effect kan optreden op de soorten waarvoor dat gebied is aangewezen.

De vergunningen worden verleend door de provincies (GS) of door de minister van LNV. Zij mogen slechts vergunning verlenen dan wel goedkeuring verlenen aan een plan als zij zich hebben verzekerd dat het project afzonderlijk of in combinatie met andere projecten of handelingen geen significante effecten heeft op de natuurlijke kenmerken van het gebied. In alle gevallen waarin significante effecten zouden kunnen optreden moet de initiatiefnemer vooraf een passende beoordeling van de gevolgen opstellen, die door GS in haar besluitvorming moet worden betrokken. Deze regels zijn ook van toepassing indien de ingreep niet direct in het Natura-2000 gebied plaatsvindt, maar wel een effect daarop kan hebben.
Daarnaast zal Nederland in de komende jaren voor alle gebieden die samen het Natura 2000-netwerk vormen, beheerplannen opstellen. Deze beheerplannen maken duidelijk welke activiteiten wel en niet mogelijk zijn in en om Natura 2000-gebieden.

Habitatrichtlijn en Vogelrichtlijn
De EG-Habitatrichtlijn richt zich op de bescherming van planten, dieren en leefgebieden. Habitats dienen op grond van hun internationale betekenis beschermd te worden. De EG-Vogelrichtlijn richt zich op de bescherming van vogels en verplicht regeringen om gebieden, die aan een aantal criteria voldoen, als speciale beschermingszone aan te wijzen. Het gaat hierbij om gebieden, die van belang zijn voor vogelsoorten, die binnen de Europese Unie zeldzaam, bedreigd, of kwetsbaar zijn. Ook gebieden, die van belang zijn voor trekvogels vallen binnen deze richtlijn. Indien natuurgebieden zijn, of worden aangewezen als speciale beschermingszones in de zin van de Vogelrichtlijn, is op deze gebieden het "nee - tenzij"- principe en compensatiebeginsel van toepassing.

Provinciaal beleid

Ecologische Hoofdstructuur
Nieuwe plannen, projecten of handelingen binnen en in de nabijheid van natuurgebieden in de EHS die significante negatieve gevolgen kunnen hebben voor de natuur zijn niet toegestaan, tenzij er geen reëlealternatieven beschikbaar zijn en er sprake is van redenen van groot openbaar belang. Natuurgebieden en de groene verbindingen (zoals ecologische verbindingszones) daartussen ((Provinciale) Ecologische Hoofdstructuur) dienen gevrijwaard te worden van bebouwing en andere ingrepen die niet passen binnen de functie van de gebieden. Nieuwe bebouwing en andere ingrepen die niet passen binnen de ontwikkeling van de (Provinciale) Ecologische Hoofdstructuur ((P)EHS) zijn uitgesloten. In natuurontwikkelingsgebieden moeten de ontwikkelingsmogelijkheden voor natuurwaarden worden veiliggesteld. Onomkeerbare en/of ongewenste ontwikkelingen moeten worden tegengegaan. Indien om zwaarwegende redenen aantasting van natuur- en landschapswaarden onontkoombaar is en alternatieve oplossingen ter plaatse niet voorhanden zijn, dient compensatie plaats te vinden. Compensatie dient plaats te vinden in de gebieden benoemd in de regeling met betrekking tot het provinciaal compensatiebeginsel.

4.8.2 Onderzoek

In de directe nabijheid van het plangebied ligt het Natura 2000-gebied Oude Maas. De Oude Maas is eveneens onderdel van de EHS (EHS-gebied 'Grote wateren en Noordzee').

Door de Grontmij is reeds in 2008 in het kader van het gehele project De Elementen een natuurtoets uitgevoerd. In verband met het opstellen van het bestemmingsplan De Haven is door de Grontmij dat onderzoek geactualiseerd.
In het onderzoeksrapport d.d. 31 juli 2012, nr. 0069454, is het zuidelijke plandeel belicht en in het onderzoeksrapport d.d. 3 oktober 2014, nr. 336760 het noordelijke plandeel. In het algemeen wordt het volgende geconcludeerd:

• in het kader van de Natuurbeschermingswet is het niet noodzakelijk vergunning aan te vragen;
• in het kader van het provinciaal beleid hoeven geen verdere procedures doorlopen te worden;
• in het kader van de Flora- en faunawet is het niet noodzakelijk een ontheffing aan te vragen voor vleermuizen, mits er niet met kunstlicht gewerkt gaat worden en lichtverstrooiing wordt beperkt en voorts het groen wordt verwijderd in de periode dat de vleermuizen niet aanwezig zijn (november - februari).

4.8.3 Conclusie

Vanuit een oogpunt van Natuur en Landschap bestaan er geen bezwaren tegen dit bestemmingsplan.

4.9.1 Beleid en regelgeving

Nota mobiliteit
Het Nationaal Verkeers- en Vervoersplan is inmiddels vervangen door de Nota Mobiliteit. Deze nota is het nationaal verkeers- en vervoersplan tot 2020. Centraal staat dat mobiliteit een noodzakelijke voorwaarde is voor economische en sociale ontwikkeling. Het motto van de nota is:” Sneller, schoner en veiliger van deur tot deur”.

Vanaf augustus 2007 is de inhoud van de nota terug te vinden in de provinciale en regionale plannen.

Provinciaal Verkeers- en Vervoersplan (PVVP 2002-2020)
In het gebied van de stadsregio Rotterdam is het verkeers- en vervoersbeleid van de stadsregio beleidsmatig gezien leidend. De provincie speelt een rol als wegbeheerder. Daarom wordt hier niet verder ingegaan op het provinciaal verkeers- en vervoersbeleid.

Regionaal Verkeers- en Vervoersplan (RVVP 2003-2020)
De stadsregio Rotterdam is verantwoordelijk voor de uitwerking van het landelijk verkeers- en vervoersbeleid voor de regio. Het beleid zou gebaseerd moeten zijn op een Nationaal Verkeers- en Vervoersplan (NVVP), maar bij het ontbreken van een vastgesteld NVVP is door de stadsregio een RVVP opgesteld in de geest van het concept-NVVP. Het RVVP 2003-2020 is op 17 december 2003 door de regioraad vastgesteld. Relevant beleidsuitgangspunt in het RVVP is een goede bereikbaarheid voor personen (binnen richtlijnen voor maximale reistijden) van locaties, waar bovenlokale voorzieningen zijn gevestigd. De overige beleidsuitgangspunten hebben betrekking op de reistijd naar verschillende bestemmingen, de bereikbaarheid voor het goederenvervoer, het inrichten van 'knooppunten', waarop uitwisseling tussen verschillende vervoerswijzen mogelijk is, het bundelen van grote verkeersstromen en de kwaliteit van het openbaar vervoer. De doelstelling in het 'oude' RVVP, dat de groei van het autoverkeer beperkt dient te blijven tot maximaal 15%, is verlaten. In het nieuwe RVVP is het uitgangspunt “mobiliteit mag”, maar binnen de grenzen van leefbaarheid en veiligheid, met het oog op schaarste aan ruimte en aan financiële middelen.

Verkeersbeleid, wegcategoriseringsplan
De lokale taken op het gebied van verkeer en vervoer worden door de gemeente uitgevoerd in nauwe samenwerking met de Stadsregio Rotterdam. Het grootste knelpunt voor Spijkenisse is de matige (externe) ontsluiting van de stad. Met name de onbetrouwbaarheid en de onvoorspelbaarheid van het verkeerssysteem is een knelpunt. Een belangrijk onderwerp in het verkeers- en vervoersbeleid is daarom het bepleiten van de aanleg van een derde vaste ontsluiting in de vorm van een aansluiting op de nog aan te leggen A4-zuid.
Uit verkeersprognoses blijkt dat ook de Ruit van Rotterdam (snelwegen rond Rotterdam), ondanks alle maatregelen die reeds zijn voorzien in de periode 2020-2040, nog steeds niet voldoet aan een goede doorstroming en bereikbaarheid. In samenwerking met de nationale overheid is in 2008 gestart met een verkennende studie naar oplossingen voor de bereikbaarheid van Rotterdam en omstreken. Plannen voor verbreding en verbetering van de A15 zijn momenteel in uitvoering.

In de beleidsnota Verkeer en Vervoer uit 1996 staan twee thema's centraal:

• 1. het garanderen van de bereikbaarheid van economische- en maatschappelijke activiteiten voor noodzakelijk autoverkeer (goederenvervoer, zakelijk personenvervoer, openbaar vervoer en ambulante werkers);
• 2. het handhaven en verbeteren van de kwaliteit van het leefmilieu door beperking van de negatieve effecten van verkeer en vervoer.

De overlast door de aanwezigheid van autoverkeer in met name de verblijfsgebieden moet zoveel mogelijk worden voorkomen. Selectief autogebruik moet daarom worden nagestreefd. Het niet-noodzakelijke verkeer dient te worden teruggedrongen door het openbaar vervoer en het fietsverkeer een grotere rol te laten spelen in het mobiliteitsgedrag. Het autoverkeer dient op de gebiedsontsluitingswegen gebundeld te worden.
Het flankerend beleid komt onder meer tot uiting door de mogelijkheden van vervoersmanagement uit te werken. Er is extra aandacht voor de infrastructuur en exploitatie van het openbaar vervoer. In aanvulling op de tweede metroverbinding met Rotterdam via Schiedam, heeft de gemeente zich ingezet voor verbetering van de busdiensten, de realisering van “Park & Ride” plaatsen (o.a. bij de Heemraadlaan) en openbaar vervoer over water (aanlegsteiger watertaxi).
Voltooiing van het fietspadennet, onder andere door ontbrekende schakels aan te leggen, is een maatregel om het fietsverkeer te bevorderen. Ook het afstemmen van de bebordingssystematiek is een van de acties die past binnen het mobiliteitsbeleid van Spijkenisse.

Wegcategoriseringsplan (1999)
In de beleidsnota 'Verkeer en Vervoer' en in het kader van het landelijke project “Duurzaam Veilig” is in 1999 de noodzaak aangegeven om voor geheel Spijkenisse een wegcategoriseringsplan op te stellen. In dit plan zijn de wegen in een aantal categorieën ingedeeld .

Parkeerbeleid
Spijkenisse volgt ten aanzien van het parkeerbeleid zo veel mogelijk de landelijke richtlijnen van het CROW. Er wordt een onderverdeling gemaakt tussen 'kerncentrum' en 'schil'. Het project De Elementen behoort tot de schil.

4.9.2 Onderzoek

Het bestemmingsplan 'De Haven' is geen plan op zich, maar een onderdeel van het grotere project De Elementen. Ook het project De Elementen staat niet op zich, maar past in de wijze waarop Spijkenisse zich als stad (verder) ontwikkeld. De stad heeft een positie en een taak in de regio. De groei en ontwikkeling van de stad is niet alleen een initiatief van Spijkenisse, maar dient ook een groter geheel. De ontwikkeling van Spijkenisse met ondermeer de toename van het woningaantal, het zorgen voor een aantrekkelijk centrum, het zorgen voor werkgelegenheid, trekt als vanzelfsprekend ook extra verkeer aan. Ook daarover zijn afspraken gemaakt, zoals in de Provinciale Structuurvisie (voorheen het Streekplan RR2020), Regionaal Verkeers- en Vervoersplan (RVVP 2003-2020). Die onderdelen zijn onlosmakelijk verbonden met de ontwikkeling van Spijkenisse en komen dan ook (telkens) terug in vastgestelde visies, zoals Structuurvisie Spijkenisse 2010-2020 en het Stadsplan 2020.
Het nu aan de orde zijnde plan De Haven past in deze visies en afspraken.

Mobiliteitsparagraaf
Het project De Elementen voorziet in de ontwikkeling van voornamelijk woningbouw in de periode 2010 tot 2030. Het totale plan betreft de realisatie van circa 2700 woningen. Voor plandeel De Haven gaat het om ca. 25 % van het aantal van De Elementen.
Deze ontwikkeling in aantallen is meegenomen bij het opstellen van het RVMK 3.0 met 2010 als basisjaar. Het RVMK bevat naast deze ontwikkeling alle overige stadsregionale geplande ontwikkelingen zoals bijvoorbeeld de realisatie van bedrijfsterreinen, nieuwe infrastructuur en algemene groeicijfers.

Verkeerseffecten prognosejaar 2030 Regionale Verkeersmilieukaart (RVMK) 
De verkeerseffecten als gevolg van ontwikkelingen staan in het RVMK altijd in relatie tot elkaar. Aangezien de planontwikkeling van De Elementen loopt van 2010 tot 2030 kan voor het inzichtelijk maken van de verkeerseffecten het basisjaar 2010 vergeleken worden met het prognosejaar 2030. In De bijlage 'Mobiliteitsparagraaf' toont de I/C-verhoudingen van wegvakken voor het prognosejaar 2030. De Hartelbrug, Spijkenisserbrug en Aveling (Noord) zijn het hoogst belast. Daarbij dient opgemerkt te worden dat de Hartelbrug met een vrij lage capaciteit in het model is opgenomen, dit blijkt uit tellingen waar intensiteiten hoger opliepen zonder problemen te geven in de afwikkeling. De Aveling (Noord) overschrijdt zowel in 2010 als in 2030 de capaciteitbelasting. Hieruit kan geconcludeerd worden dat wat betreft het totaal aan ontwikkelingen volgens het model op wegvakniveau geen extra nadelige overbelasting van het nabij gelegen wegennet optreed.

Verkeersgeneratie De Elementen 
De bijlage 'Mobiliteitsparagraaf' toont de verkeersgeneratie 2030 uit het gebied De Elementen en hoe zich dat over het omliggende wegennet verdeeld. Het grootste deel hiervan is terug te vinden op de Spijkenisserbrug en in Spijkenisse zelf. Slecht een heel beperkt deel is terug te vinden op de Hartelbrug.

4.9.3 Conclusie

Vanuit een oogpunt van verkeer en vervoer bestaan geen bezwaren tegen dit bestemmingsplan.

4.10.1 Beleid en regelgeving

Waterwet
De Waterwet is op 22 december 2009 in werking getreden en vervangt de acht hiernavolgende wetten in het kader van waterbeheer:

• Wet op de waterhuishouding;
• Wet verontreiniging oppervlaktewateren;
• Wet verontreiniging zeewater;
• Grondwaterwet;
• Wet droogmakerijen en indijkingen;
• Wet op de waterkering;
• Wet beheer rijkswaterstaatswerken (de 'natte' delen daarvan);
• Waterstaatswet 1900 (de 'natte' delen daarvan).

Daarnaast wordt vanuit de Wet bodembescherming de regeling voor waterbodems ondergebracht bij de Waterwet.
De waterwet vormt de basis voor normen die aan watersystemen kunnen worden gesteld. Voor primaire waterkeringen blijken de normen uit de wet zelf, andere normen voor rijkswateren worden opgenomen in het Waterbesluit of de Waterregeling. Voor de regionale wateren zullen de verordeningen en plannen van de provincies normen bevatten.
Zo maakt de Waterwet het mogelijk om normen te stellen voor watersystemen ter voorkoming van onaanvaardbare wateroverlast. Ook geeft de Waterwet normen voor de bergings- of afvoercapaciteit van regionale watersystemen. Het regionale watersysteem dient zo te worden ingericht, dat bij hoog water voldoende water kan worden geborgen of afgevoerd.
De waterbeheerders zijn ook verplicht te voldoen aan een aantal belangrijke waterkwaliteitseisen.

Modern waterbeheer doet recht aan de verschillende relaties en belangen die spelen rondom water. De waterwet stelt integraal waterbeheer op basis van de 'watersysteembenadering' centraal. Deze benadering gaat uit van het geheel van relaties binnen watersystemen. Denk hierbij aan de relaties tussen waterkwaliteit, - kwantiteit, oppervlakte- en grondwater, maar ook aan de samenhang tussen water, grondgebruik en watergebruikers. Hiernaast kenmerkt integraal waterbeheer zich ook door de samenhang met de omgeving. Dit komt tot uitdrukking in relaties met beleidsterreinen als natuur, milieu en ruimtelijke ordening.
Door het samenvoegen van meerdere vergunningen in de Waterwet nemen de bureaucratie en de regeldruk voor burgers en bedrijven af. In de Waterwet gaan zes vergunningen uit eerdere wetten op in één watervergunning. De Waterwet sluit goed aan op de nieuwe Wet ruimtelijke ordening (Wro), waardoor de relatie met het ruimtelijke omgevingsbeleid wordt versterkt. Met één integrale wet is ook het uitvoeren van Europese waterrichtlijnen eenvoudiger geworden. Dat geldt onder meer voor de Kaderrichtlijn Water, die uitgaat van internationale stroomgebieden en watersystemen (rivieren, meren en delta's), de richtlijn over beoordeling en beheer van overstromingsrisico's. Voor activiteiten in buitendijks gebied is het kader van de Waterwet van toepassing.
De Waterwet kent formeel slechts twee waterbeheerders: het rijk, als beheerder van de rijkswateren en de waterschappen, als beheerders van de overige wateren. De waterbeheerder is verantwoordelijk voor de bestuursrechtelijke handhaving van de Waterwet.
Provincies en gemeenten zijn formeel geen waterbeheerder, maar hebben wel waterstaatkundige taken. Op gemeenten rust een hemel- en grondwaterzorgplicht, zoals deze in januari 2008 via de Wet gemeentelijke watertaken is vastgelegd in de Wet op de waterhuishouding.
Waterbeheerders kunnen via waterakkoorden afspraken maken met andere overheden over het te voeren waterbeheer. Ook biedt de wet de mogelijkheid om tot bestuurlijke afspraken te komen tussen een waterschap en een gemeente. Deze mogelijkheid is procedureel eenvoudig.
De waterbeheerder dient leggers van waterstaatswerken op te stellen. Dit zijn registers, waarin wordt aangegeven aan welke eisen de waterstaatswerken moeten voldoen voor wat betreft ligging, vorm, afmeting en constructie. In een legger worden ook de beheersgrenzen en de beschermingszones van waterstaatswerken duidelijk aangegeven.

Nationaal Bestuursakkoord Water
Door klimaatverandering, zeespiegelrijzing, bodemdaling en verstedelijking komt de waterhuishouding van Nederland in de 21e eeuw onder druk te staan. Daarom is in het "Nationaal Bestuursakkoord Water" (juli 2003) afgesproken dat de waterproblematiek, gezamenlijk met de diverse betrokken partijen, opgelost moet worden. Onderdeel van die afspraak is dat voor ruimtelijke plannen een watertoets verplicht is. De watertoets omvat onder meer overleg met de waterbeheerder en de opname van een waterparagraaf. In het kader van de watertoets heeft de gemeente overleg gevoerd met de waterbeheerder waterschap Hollandse Delta.
Als vervolg op het bovenbeschreven akkoord is op 21 april 2011 door de betrokken partijen een nieuw breed Bestuursakkoord getekend, waarvan het Bestuursakkoord Water op 23 mei 2011 door de betreffende partners is ondertekend.

Beleidslijn grote rivieren
De Beleidslijn Grote Rivieren heeft als doelstelling:

• de beschikbare afvoer- en bergingscapaciteit van het rivierbed te behouden;
• ontwikkelingen tegen te gaan die de mogelijkheid tot rivierverruiming door verbreding en verlaging nu en in de toekomst feitelijk onmogelijk maken;

De beleidslijn is van belang voor toepassing van de Wet beheer rijkswaterstaatswerken en vormt een nadere uitwerking van het ruimtelijk beleid voor het rivierbed, zoals dat in de Nota Ruimte is verwoord. De hoofdlijnen van het afwegingskader zijn beschreven in de beleidsbrief “Beleidslijn Grote Rivieren“ (februari 2006).
Het toepassingsgebied van de Beleidslijn Grote Rivieren omvat het gehele rivierbed, waarvoor de vergunningplicht ingevolge artikel 1a van de Wet beheer rijkswaterstaatswerken (Wbr) van toepassing is. In deze wet worden de rivieren, behorende tot de wateren in beheer bij het Rijk, begrensd door de buitenkruinlijn van de primaire waterkering in de zin van de Wet op de waterkering dan wel, waar zodanige waterkering ontbreekt door de bij algemene maatregel van bestuur vastgestelde lijn van de hoogwaterkerende gronden.
De beleidslijn biedt een systematische aanpak om stap voor stap de afwegingsgronden en de rivierkundige voorwaarden voor ruimtelijke initiatieven in het rivierbed te kunnen bepalen, ten behoeve van de beoordeling van activiteiten/ingrepen.

Provinciaal Waterplan 2010 – 2015
Het Provinciaal Waterplan Zuid-Holland geeft antwoord op de vraag wat er in de periode 2010-2015 moet gebeuren om de provincie Zuid-Holland ook in de toekomst op een duurzame wijze veilig en leefbaar te houden. Het gaat daarbij om de volgende opgaven:

• Waarborgen van de veiligheid tegen overstromingen (kustbescherming, regionale keringen, buitendijkse gebieden);
• Realiseren van mooi en schoon water (waterkwaliteit, waternatuur, zwemwater);
• Ontwikkelen van een duurzame zoetwatervoorziening (droogte en verzilting, drinkwatervoorziening en duurzame greenports);
• Het realiseren van een robuust en veerkrachtig watersysteem (wateroverlast, waterbeheer en bodemdaling, stedelijk waterbeheer).

In het Provinciaal Waterbeheersplan Zuid-Holland geeft de provincie aan op welke wijze invulling wordt gegeven aan duurzame (stedelijke) watersystemen. Bij toekomstige ruimtelijke ontwikkelingen in Zuid-Holland moet meer rekening worden gehouden met de consequenties van onder meer klimaatverandering. Bij keuzes ten aanzien van het waterbeheer en ruimtelijke ontwikkelingen moet onder andere gezocht worden naar flexibele en veerkrachtige oplossingen.
Rekening moet worden gehouden met zeespiegelrijzing en grotere (piek)rivierafvoeren.
In overleg met de provincie Zuid-Holland is, uitgaande van de nu aanwezige inzichten welke eveneens zijn gehanteerd in het kabinetsstandpunt “Anders omgaan met water, waterbeleid in de 21e eeuw” bepaald, dat op termijn rekening moet worden gehouden met een toekomstige hoogte van de regionale waterkering NAP + 3,60 meter. Bij nieuwe ontwikkelingen zal met deze toekomstige hoogte rekening worden gehouden.

Waterbeheerplan 2009 - 2015
Spijkenisse ligt in het werkgebied van het waterschap Hollandse Delta. Het waterschap zorgt voor waterbeheer, waterkwaliteit en waterkeringen in het gebied van de Zuid-Hollandse Eilanden. Dit houdt in:

• a. Zorg voor de hoeveelheid oppervlaktewater;
• b. Bewaking van de kwaliteit van het oppervlaktewater;
• c. Zuiveren van afvalwater;
• d. Beheer en onderhoud van dijken, kades en waterwegen (waterkeringen);
• e. Onderhoud van niet-provinciale wegen en een aantal fietspaden buiten de bebouwde kom.

Door een partiële herziening is de looptijd van het door de waterbeheerders opgestelde "Waterbeheersplan 2009-2015" tot 2018 verlengd. Speerpunten van het beleid zijn onder meer het bereiken van waterkwaliteitsdoelstellingen, een betere afstemming van het waterbeheer met de ruimtelijke ordening en het opstellen van stedelijke waterplannen.
Het Waterstructuurplan Voorne-Putten (2002) is een beleidstuk, dat in regionale samenwerking met het waterschap is opgesteld, om vooral de kwantitatieve aspecten van het water binnen het landelijk gebied in beeld te brengen.
Op basis van het "Nationaal Bestuursakkoord Water" heeft het waterschap samen met de gemeente en andere waterbeheerders in het gebied, een waterstructuurplan opgesteld voor het gemeentelijk grondgebied binnen de hoofdwaterkeringen. Dit is het "Waterstructuurplan Spijkenisse" (30-09-2004), dat in paragraaf 4.5.12 nader wordt toegelicht.
Het waterschap is, net zoals alle andere waterbeheerders, door de Europese Unie verplicht om maatregelen te treffen, die de chemische en ecologische waterkwaliteit van de waterlichamen kunnen verbeteren. Het gaat om een inspanningsverplichting op basis van de Kader Richtlijn Water (KRW).

Waterkering
Het hooggelegen groene dijklichaam in De Elementen (de dijk naast de Oude Maas) ligt op + 8,50 m NAP en heeft de functie van primaire waterkering welke beheerd wordt door het waterschap Hollandse Delta. Het bestond uit twee naast elkaar gelegen dijken, de Nieuw Hongerlandsedijk en de Oud Hongerlandsedijk. Bij de start van het project De Elementen is het aangrenzende gebied van de voormalige gemeentelijke huisvuil- en puinstort, dat gemiddeld vier meter lager, op + 4,50 m NAP ligt, gesaneerd. Nu is er nog één dijk aanwezig, de Hongerlandsedijk, die op + 8,50 m NAP is gelegen.
De zone van de Elementenweg en de doortrekking daarvan naar de Hongerlandsedijk, heeft de functie van regionale waterkering.
In de genoemde regionale waterkering mogen geen ontgravingen plaatsvinden zonder ontheffing van het waterschap. Er mogen geen afvoerbuizen in de dijk worden aangelegd.
Ten behoeve van de centrumplannen in de kern Spijkenisse hebben de gemeente en het waterschap, in onderling overleg, de exacte ligging van de waterkeringen in het gebied bepaald.
Uit de keur van het waterschap en de legger van regionale waterkeringen is af te leiden, dat er binnen de beschermingszones van de waterkeringen niet mag worden gebouwd. In verband met de hoogteligging van het aanliggende terrein is hiervan in het verleden reeds afgeweken en is het destijds toegestaan, om met vergunning op de nu bestaande maat (de gegunde bebouwingslijn), binnen de beschermingszone te bouwen. Voor het uitvoeren van werken in waterkeringen en beschermingszones is een vergunning nodig van het waterschap.

Stedelijk Waterplan Spijkenisse
De gemeente heeft in september 1998 het Stedelijk Waterplan Spijkenisse vastgesteld.
Het Stedelijk Waterplan Spijkenisse noemt maatregelen om door het extra inlaten van vers water, het beter doorspoelen van de waterlopen en het uitvoeren van natuurvriendelijke oeverinrichtingsprojecten, de kwaliteit van het oppervlaktewater binnen het stedelijk gebied op een hoger niveau te tillen.

De doelstelling van het project is tweeledig. Ten eerste is het streven erop gericht om in alle watergangen een waterkwaliteitsniveau te halen van minimaal 'biologisch gezond'. Ten tweede wordt ernaar gestreefd om maatregelen te nemen, die de specifieke functies van de watergangen versterken. Deze maatregelen kunnen gericht zijn op de waterbeheersing, de belevingswaarde, de natuurwaarde, of het recreatief medegebruik. Het inventariseren en vastleggen van de functies is een belangrijk onderdeel van het Stedelijk Waterplan.

Waterstructuurplan Spijkenisse
In het “Nationaal Bestuursakkoord Water” is afgesproken, dat gemeenten tussen 2003 en 2006 eigen waterplannen opstellen op grond van de stedelijke wateropgave en rekeninghoudend met de reeds beschikbare (stroom)gebiedsvisie. Om uitvoering te geven aan dit akkoord, heeft de gemeente, samen met de waterbeheerders in het gebied, een waterstructuurplan opgesteld voor het gemeentelijk grondgebied binnen de hoofdwaterkeringen. Het Waterstructuurplan Spijkenisse dat dateert van 30 september 2004, is met name gericht op het stedelijk gebied van Spijkenisse. In het plan is de visie op het watersysteem tot 2050 gegeven, met een vertaling naar de middellange termijn (2015).
Doel van het Waterstructuurplan Spijkenisse is het watersysteem van Spijkenisse in 2015 met een doorkijk naar 2030 duurzaam op orde te hebben.
Voorts heeft het plan als doel: “de inbreng van waterbelangen te leveren voor de actualisatie van het plan en de basis te vormen voor de watertoets van de ruimtelijke plannen”.
De analyse van het Waterstructuurplan Spijkenisse geeft aan, dat het huidige watersysteem in Spijkenisse knelpunten kent. Zonder maatregelen zal in het licht van klimaatverandering, zeespiegelrijzing en bodemdaling, alsmede verdere verstedelijking, deze situatie verergeren.
Het “Waterstructuurplan” geeft antwoord op de vraag op welke manier Spijkenisse in de toekomst droge voeten kan behouden en welke maatregelen hiervoor nodig zijn. Tevens zijn functiegeschiktheidskaarten voor diverse vormen van grondgebruik opgesteld.
In het streefbeeld is aangegeven dat het met name gewenst is de problematiek van de wateroverlast in Spijkenisse-Noord aan te pakken.

Spijkenisse ligt in het werkgebied van het waterschap Hollandse Delta. Het waterschap zorgt voor waterbeheer, waterkwaliteit en waterkeringen in het gebied van de Zuid-Hollandse Eilanden. Dit houdt in:

• Zorg voor de hoeveelheid oppervlaktewater;
• Bewaking van de kwaliteit van het oppervlaktewater;
• Zuiveren van afvalwater;
• Beheer en onderhoud van dijken, kades en waterwegen (waterkeringen);
• Onderhoud van niet-provinciale wegen en een aantal fietspaden buiten de bebouwde kom.

In het Waterstructuurplan Spijkenisse staat, dat voor het stedelijk gebied van Spijkenisse, op de korte termijn wordt gestreefd naar duurzaam stedelijk waterbeheer. Dit waterstreefbeeld 2050 houdt in, dat schoon, verhard oppervlak zoveel mogelijk zal zijn afgekoppeld van de riolering en tegelijk de waterberging op open water is uitgebreid. Vervuilingsbronnen zullen dan zijn aangepakt en gesaneerd. Het streven is, dat in 2050 een aanzienlijk deel van de oevers in het stedelijk gebied van Spijkenisse natuurvriendelijk zal zijn ingericht. Deze uitgangspunten sluiten aan op de doelstelling van de Europese Kader Richtlijn Water (KRW) en het maatregelenpakket van het waterschap Hollandse Delta (WSHD).

Gemeentelijk Rioleringsplan Spijkenisse (GRP)
Algemeen
In het Gemeentelijk Rioleringsplan Spijkenisse 2003-2007 zijn maatregelen opgenomen om de in de gemeente aanwezige bemalinggebieden met een gemengd rioleringsstelsel aan te passen en te laten voldoen aan de milieueisen, die in de Wet milieubeheer aan de gemeenten als verplichting is opgelegd. Een van de doelstellingen van de Wet Milieubeheer is een halvering van de vervuiling door het oppervlaktewater vanuit het riool. Voor het “centrale gebied” heeft dit geresulteerd in het bouwen van een bergbezinkvoorziening (BBV), het aanpassen en vergroten van een aantal hoofdafvoerriolen, het sluiten van de meest vervuilende riooloverstorten en het afkoppelen van afvoerend verhard oppervlak, waardoor de vuilemissie op oppervlaktewater voldoende is gereduceerd om aan de gestelde eisen te voldoen. Hiermee is de zogenaamde “basisplanning” voor de gemeente afgerond.
Het huidige Gemeentelijk Rioleringsplan dateert van 1 december 2008 en is het eerste GRP, dat behalve de zorgplicht voor afvalwater, ook de nieuwe zorgtaken van de gemeente op het gebied van hemelwater en grondwater beschrijft. Dit “verbrede” GRP is door de raad vastgesteld voor de planperiode 2009-2013.

Conform de huidige eisen volgend uit de Wet milieubeheer, dient een (verbeterd) gescheiden rioolstelsel te worden aangelegd. Dit betekent dat het afvalwater en het regenwater apart worden ingezameld en afgevoerd. Schoon hemelwater wordt naar het oppervlaktewater gebracht. Hemelwater afkomstig vanaf de daken kan rechtstreeks worden afgekoppeld, mits er geen uitloogbare materialen gebruikt worden. De rechtstreekse afvoer van hemelwater naar het oppervlaktewater heeft tot gevolg, dat het riool minder snel zal overlopen.
Daarnaast zal tevens de mogelijkheid open gehouden worden om een gescheiden rioolstelsel met voorzieningen toe te passen.

Grondwater
De zorgplicht voor het grondwater is een gemeentelijke taak, waarin de gemeente een trekkersrol moet vervullen. Voorheen was dit een taak van de provincie, het waterschap en de gemeente samen.
In natte perioden komt in Spijkenisse regelmatig grondwateroverlast voor. Dit treedt vooral op in gebieden die op grotere afstand liggen van open water, doordat daar het grondwater het meest opbolt. De gemeente inventariseert waar het grondwater voor problemen kan zorgen. Hiertoe legt zij een netwerk van peilbuizen aan, waarmee de stand van het grondwater wordt gemeten. Aan de hand van de meetresultaten kan een goed beeld worden geschetst van de grondwaterstanden in een gebied en kunnen eventuele problemen worden aangepakt.

4.10.2 Onderzoek

4.10.3 Conclusie

De ontwikkeling van plangebied De Haven is in overleg met de waterbeheerders tot stand gekomen en voldoet aan de waterstaatkundige uitgangspunten.
Waterschap Hollandse Delta en Rijkswaterstaat hebben in de overlegfase ingestemd met dit bestemmingsplan.
Vanuit waterhuishoudkundige overwegingen bestaan geen bezwaren tegen dit bestemmingsplan.

4.11.1 Beleid en regelgeving

In de afgelopen jaren was het gemeentelijk milieubeleid vooral gericht op uitvoering van wettelijke taken als vergunningverlening en handhaving van milieuregels.
Meer en meer bleek, dat milieufactoren bij ruimtelijke ontwikkelingen, zoals bouwplannen en bestemmingsplannen, belangrijk en soms zelfs essentieel kunnen zijn voor de realisatie van deze plannen.
Hierbij gaat het met name om zaken als luchtkwaliteit, geluidhinder, externe veiligheid en water.
Daarom is het mede van belang, dat een gemeentelijk milieubeleid wordt ontwikkeld.

Op 11 juli 2007 heeft de gemeenteraad het milieubeleidsplan Spijkenisse 2007-2010 genaamd “Het milieu op de kaart” vastgesteld. In dit plan is de visie van de gemeente vastgelegd ten aanzien van het te voeren milieubeleid. Het plan gaat uit van twee hoofddoelen voor het milieubeleid in Spijkenisse, te weten:

• Het realiseren van een optimale leefkwaliteit binnen de gemeente. Hierbij gaat het om een samenspel van milieuhygiënische, sociale, ruimtelijke en economische aspecten, als bereikbaarheid, veiligheid, schoonheid en rust;
• Een vroegtijdige afstemming tussen milieubeleid en ruimtelijk beleid. Door het tijdig in kaart brengen van relevante milieuthema's kan worden voorkomen, dat gewenste ruimtelijke ontwikkelingen vertraging oplopen, of onmogelijk worden.

In het plan zijn o.a. voor de verschillende doelgroepen (bedrijven, huishoudens en de gemeentelijke organisatie) en voor diverse thema's speerpunten aangegeven, die de gemeente wenst te bereiken in de planperiode.
Het huidige milieubeleid van de gemeente vraagt, gezien het bovenstaande dan ook een zorgvuldige afhandeling van de milieuaspecten van nieuwe bouwplannen. Om die reden is de voorgenomen bouwactiviteit van De Elementen m.e.r.-beoordelingsplichtig geacht. De gemeenteraad dient, op basis van een beoordeling van de mogelijke bijzondere omstandigheden, een besluit te nemen, of er een milieu effect rapportage (m.e.r.) moet worden opgesteld.

4.11.2 Onderzoek

Aan de gemeenteraad is op 9 juli 2008 een m.e.r.-beoordeling voor het hele project De Elementen ter vaststelling aangeboden.
De voorgenomen activiteit is beoordeeld op de volgende aspecten:

• a. de kenmerken van de activiteit;
• b. de plaats waar de activiteit plaatsvindt;
• c. de samenhang met andere activiteiten ter plaatse;
• d. de kenmerken van de belangrijke nadelige gevolgen voor het milieu, die de activiteit kan hebben.

a. Kenmerken van de activiteit
Langs de Oude Maas worden woningen gebouwd, alsmede voorzieningen voor commerciële dienstverlening en niet commerciële voorzieningen, kantoren met bijbehorende infrastructuur en recreatieve groenvoorzieningen. Het plangebied De Elementen bevat vier deelprojecten: De Dijk, Het Land, Het Park en De Haven.

b. Plaats van de activiteit
Onderzocht is, of in het onderhavige gebied bijzondere flora, of fauna voorkomt, die verstoord wordt door de geplande activiteit. Uit dit onderzoek blijkt, dat dit niet het geval is. Volgens de Stichting Natuur en Landschap kunnen met weinig extra investeringen de aanwezige waarden behouden blijven, door te benutten wat aanwezig is en bepaalde elementen in de plannen op te nemen. Bij de invulling van het gebied zullen deze aanbevelingen worden opgevolgd.

c. Samenhang met andere activiteiten
In het omringende gebied vinden op dit moment nog industriële activiteiten plaats. In de toekomst zullen deze bedrijven verdwijnen en plaats maken voor woningbouw. Gelet op de reeds aanwezige milieubelasting, zal de voorgenomen activiteit geen negatieve invloed hebben op de omringende omgeving.

d. Belangrijke nadelige gevolgen voor het milieu
De bouw van woningen en voorzieningen voor dienstverlening in dit gebied, heeft een toename van de automobiliteit van 9,2% tot gevolg binnen het plangebied en op de aansluitende Schenkelweg.
Sinds 1988 wordt in berekeningen van het regionale verkeersmodel van het RVMK, voor wat betreft het geluid en de luchtkwaliteit, rekening gehouden met toename van het verkeer, als gevolg van de geplande woningbouw in dit gebied. De gevolgen van het toegenomen verkeer, voor het geluid en de luchtkwaliteit, zijn meegenomen in het plan.

4.11.3 Conclusie

De commissie Centrumplan heeft op 25 juni 2008 advies uitgebracht voor de m.e.r.-beoordeling over de woningbouw in het project De Elementen te Spijkenisse. In het aan de gemeenteraad uitgebrachte advies van de commissie wordt geconcludeerd, dat er gelet op de aard van de activiteit en daaraan gekoppelde effecten en gegevens, vigerende wetgeving en beleidsuitspraken, geen sprake is van bijzondere omstandigheden met zodanige nadelige milieugevolgen, dat het opstellen van een milieueffectrapport (MER) gerechtvaardigd is.
Besloten is (b&w-besluit d.d. 3 juni 2008 en raadsbesluit 9 juli 2008):

• 1. op grond van de onder 5.1.a. tot en met 5.1.d. genoemde overwegingen, te concluderen, dat er geen sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals genoemd in artikel 7.8 van de Wet milieubeheer, waaronder de voorgenomen activiteit ondernomen zal worden;
• 2. in verband hiermee te besluiten, dat geen Milieueffectrapportage behoeft te worden opgesteld.

5.1.1 Wet ruimtelijke ordening

In deze paragraaf komen de wettelijke voorwaarden voor de goede ruimtelijke onderbouwing aan bod.
Volgens artikel 3.1 eerste lid van de Wet ruimtelijke ordening (Wro) stelt de gemeenteraad voor het gehele grondgebied van de gemeente een of meer bestemmingsplannen vast, waarbij ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening de bestemming van de in het plan begrepen grond wordt aangewezen en met het oog op die bestemming regels worden gegeven. Deze regels betreffen in elk geval regels omtrent het gebruik van de grond en van de zich daar bevindende bouwwerken. Deze regels kunnen tevens strekken ten behoeve van de uitvoerbaarheid van in het plan opgenomen bestemmingen, met dien verstande dat deze regels ten aanzien van woningbouwcategorieën uitsluitend betrekking hebben op percentages gerelateerd aan het plangebied.
In artikel 3.3 van de Wro staat het volgende opgenomen. Om te voorkomen dat in een bestemmingsplan begrepen grond minder geschikt wordt voor de verwezenlijking van de daaraan bij het plan te geven bestemming dan wel om een overeenkomstig het plan verwezenlijkte bestemming te handhaven en te beschermen, kan bij het bestemmingsplan worden bepaald, dat het verboden is om binnen een bij dat plan aangegeven gebied zonder of in afwijking van een vergunning van burgemeester en wethouders:
a. bepaalde werken, geen bouwwerken zijnde, of werkzaamheden uit te voeren;
b. bouwwerken te slopen.

Volgens het eerste lid van artikel 3.6 van de Wro kan bij een bestemmingsplan worden bepaald dat burgemeester en wethouders met inachtneming van de bij het plan te geven regels:

• a. binnen bij het plan te bepalen grenzen het plan kunnen wijzigen;
• b. het plan moeten uitwerken;
• c. van bij het plan aan te geven regels ontheffing kunnen verlenen;
• d. ten aanzien van in het plan omschreven onderwerpen of onderdelen nadere eisen kunnen stellen.

Bij de opzet van het bestemmingsplan is uitgegaan van een globale opzet van het plan.
Het plandeel waar woonbebouwing rechtstreeks is toegestaan (het plangedeelte nabij de Oude Maas) heeft de bestemming 'Woongebied'. Binnen deze bestemming zijn ook bijhorende functies als wegen, straten, pleinen, groengebieden, water en parkeren, toegestaan.
Het plangedeelte nabij de Schenkelweg, alsmede het plangedeelte aan de Veerweg hebben beide de bestemming 'Woongebied - Uit te werken'.

Bij een globale planvorm zonder uitwerkingsverplichting, zoals 'Woongebied', ontstaan rechtstreeks bouwmogelijkheden. Hierdoor zou in theorie de kans kunnen bestaan dat derden overgaan tot een eigen invulling, die wellicht afwijkt van de door de planopstellers beoogde invulling. Doordat de gemeente eigenaar is van de betreffende gronden binnen het plangebied en deel uitmaakt van de ontwikkelcombinatie, is de kans dat dit in deze situatie zal gebeuren nihil.

Wel is het van belang dat na de uitvoering van het bestemmingsplan (na 10 jaar) een nieuw bestemmingsplan wordt opgesteld, om daarin de totale beheerssituatie vast te leggen.

5.1.2 Besluit ruimtelijke ordening

Het bestemmingsplan dient ingericht te worden conform het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) van 21 april 2008. In het Bro zijn bepalingen opgenomen over de vormgeving, inrichting, beschikbaarstelling, bekendmaking en terinzagelegging van ruimtelijke besluiten.

Artikel 3.1.3 geeft aan dat een bestemmingsplan naast de bij of krachtens de wet voorgeschreven bestemmingen en regels, in elk geval een beschrijving van die bestemmingen bevat, waarbij per bestemming het doel of de doeleinden worden aangegeven.

Artikel 3.1.4 geeft aan dat een bestemmingsplan, voor een op grond van artikel 3.6, eerste lid, onder b, van de wet uit te werken deel van het plan, op een zodanige wijze de doelstellingen aangeeft, dat voldoende inzicht wordt verkregen in de toekomstige ontwikkeling van het desbetreffende gebied.

5.1.3 Grondexploitatiewet

In hoofdstuk 6 van de Wro zijn regels opgenomen met betrekking tot de exploitatie van gronden. Grondexploitatie kan worden omschreven als het proces van productie van bouw- en woonrijpe grond en het zorg dragen, dat deze bouwrijpe grond op het juiste moment op de markt is. De grondexploitatieregels zijn weliswaar onderdeel van de Wro, maar zijn via de afzonderlijke Grondexploitatiewet gelijktijdig met de overige hoofdstukken van de Wro in werking getreden. De reden voor het introduceren van nieuwe regels voor de grondexploitatie was, dat de bestaande mogelijkheden van kostenverhaal in de praktijk niet optimaal bleken te werken. De Grondexploitatiewet introduceert de term exploitatieplan.
Voor het onderhavige plangebied behoeft geen exploitatieplan te worden vastgesteld omdat kostenverhaal verzekerd is nu de gemeente alle gronden in eigendom heeft.